95078

Normy- podstawowy element reżimów, określają kierunki postępowania stron reżimu a więc standardy zachowań. Nie muszą mieć charakteru prawnie wiążącego choć z reguły są umowami wielostronnymi.

Procedury decyzyjne- określają reguły postępowania w procesie funkcjonowania reżimów. Zazwyczaj mają charakter technicznych procedur podejmowania decyzji np. przyjmowania nowych członków Dla funkcjonowania reżimów podstawowe znaczenie mają zasady i normy.

Reżimy jako rodzaj instytucji wyróżniają cechy specyficzne

-    szczególną cechą i celem jest rozwój współpracy między uczestnikami sm ,w odniesieniu do wąskich, sprecyzowanych obszarów.

-są strukturami wyspecjalizowanymi obejmującymi zakresem działania względnie precyzyjnie zdefiniowane obszary.

-    wielostronne mechanizmy „obróbki” problemów sektorowych.

-    nie są tożsame z umowami międzynarodowymi, nie ograniczają się jedynie do norm prawa. Ich cechą specyficzną są komisje, komitety które nadzomją proces wykonywania uzgodnionych regulacji.

-    służą kształtowaniu kooperacyjnych zachowań państw

Ważnym elementem analizy reżimów jest ich wpływ na zmianę zachowań państw w środowisku poliarchicznym (poliarchiczność - brak centralnego ośrodka sterowama)

Zdaniem Mancura państwa nie będą działały na rzecz realizacji wspólnych interesów, chyba ze istnieje określony przymus. Dobrowolnie nie podejmą działań mimo korcyści dla całej gmpy. Istnieje więc sprzeczność między racjonalnością indywidualną a kolektywną. Indywidualna wymaga działań prowadzących do maksymalizacji korzyści jednostkowych co sprawia, że działania kolektywne stają się zawodne. Z kolei racjonalność kolektywna oznacza osiągnięcie korcyści przez grupę jako całość. Mechanizmem skłaniającym państwa do kooperatywnych zachowań są reżimy. Czynią to przez 2 zasadnicze funkcje:

1. przezwyciężania dylematów działania kolektywnego - tworzenie normatywno- instytucjonalnych ram działalna, które zapewniają minimum pewności co do zachowań państw, osiągane jest to przez poprawę komunikacji między państwami co zmniejsza ilość błędnych interpretacji. Tworzą też reguły które powodują narastanie zbieżności oczekiwań co do wzajemnych zachowań, tworzą materialne i osobowe struktuiy interakcji w postaci komisji, które obniżają koszty interakcji i działań kooperacyjnych.

2.    stabilizacja więzi miedzy państwami - współpraca państw prowadzi do zastępowania uzgodnień ad hoc, długoterminową współpracą.

Tym samym reżimy nie tylko regulują wzajemnie oddziaływania państw, ale także je stabilizują. Reżimy międzynarodowe nie odbierają państwom suwerennych praw, zmieniają tylko uwarunkowania sytuacyjne, w których państwa oddziaływają na siebie.

3.    Funkcjonowanie reżimów - studium przypadków.

Traktat o rozbrojeniu konwencjonalnym w Europie ( CFE)

Podpisany 19.11.1991, wszedł wżycie 17.07.1992.

Stronami traktatu były państwa członkowskie NATO i byłego Układu Warszawskiego.

Wpływ na negocjacje miał klimat polityczny, ukształtowany w warunkach końca zimnej wojny i towarzyszących radykalnych zmian politycznych.

Do zasad traktatu CFE należą - zasada powstrzymania się we wzajemnych stosunkach od groźby użycia siły, lub użycia siły przeciw integralności terytorialnej i niepodległości jakiegokolwiek państwa, zasada ustanowienia bezpiecznej i stabilnej równowagi konwencjonalnych sił zbrojnych, zapobiegania konfliktom zbrojnym, eliminowania zdolności do dokonania niespodziewanego ataku i rozpoczęcia działań ofensywnych na dużą skalę w Europie i zasada kooperacyjnych zachowań w dziedzinie bezpieczeństwa.

Reżim CFE odwołuję się do powszechnie akceptowanych zasad stosunków międzynarodowych