95153

Wniosek: analiza podmiotowej społeczności międzynarodowej musi uwzględniać oba światy. Ta społeczność ma dwuwarstwowy charakter - świat państw i podmiotów niepaństwowych.

c) Dotyczy więzi. Klasykiem myślenia o społeczności międzynarodowej jest Hadley Buli. Jego zdaniem więziami scalającymi spoi. międz. są normy, reguły, wspólne interesy, ale także wartości. Normy i reguły tworzą prawo międzynarodowe. Jest to wizja klasyczna. To rozumienie odwołuje się do myśli Grocjusza.

Odmienny pogląd prcedstawiają ekonomiści.

Immanuel Wallerstein twierdzi, że społeczność międzynarodowa jest zespolona poprzez więzi gospodarcze a przede wszystkim rynek. Globalny tynek to szczególny rodzaj społeczności. Innym poglądem jest, że mocarstwa są czynnikiem spajającym społeczność międzynarodową. Istnieje więc wiele różnorodnych więzi scalających społeczność międzynarodową:

I. Wśród nich klasyczna wizja społeczności międzynarodowej ma szczególne znaczenie: => Grocjusz uważa, że jest możliwe przezwyciężenie poliarchiczności środowiska międzynarodowego poprzez ustanowienie akceptowanych przez państwa i wiążących je norm i reguł. Grocjusz wychodził z założenie, że jeśli te normy są uważane przez państwa za prawo międzynarodowe, to do środowiska międzynarodowego wprowadzają rodzaj ładu międzynarodowego To zaś oznacza, że zachowania państw podlegają ograniczeniom - w postaci równoważenia, ograniczania sil i poprzez przyjęte przez państwa noimy międzynarodowe (podwójne ograniczenie). Nie ma instytucji pilnujących przestrzegania norm. ale oparte jest to na dobrej woli państwa działającego wedle zasady - pacta sunt servanda. Odwołując się do tej teorii, współczesne państwa twórcą społeczność międzynarodową, gdyż uznają istnienie wspólnych norm.

II. Wizje neoklasyczne:

=> Kanta(aktywności podmiotów niepaństwowych)

=> Hobbesa(wizja państwocentiyczna stołu bilardowego)

Kryteria przynależności do społeczności do społeczności międzynarodowej (Bulli:

•    M ają zapewniać ochronę praw własnych obywateli.

•    Uczciwość i efektywność administracji państwowej.

•    Zdolność prcestrcegania i akceptacji prawa międzynarodowego

•    Utrzymywanie stosunków dyplomatycznych

•    Unikanie niewolnictwa i innych odrażających praktyk.

Tworzone są pewne regionalne systemy przynależności do społeczności międzynarodowej. Przykładem jest konwencja paryska - „Paryska karta’’ z listopada 1990 r. zgodnie z którą standardy postępowania państw europejskich to:

•    Demokracja (liberalna)

•    Gospodarka rynkowa

•    Praworządność

•    Przestrzeganie praw człowieka (w tym mniej szóści)

•    Odpowiedzialność ekologiczna

Normy te odnoszą się do wnętrza państwa. Białoruś nie jest przykładem takiego państwa, nie jest więc członkiem Rady Europy.

d) Zmiana rodzaju więzi łączących społ. międzynarodową w zależności od czasu. W

starożytności (Grecja) spoiwem była kultura/religia. W średniowieczu była to również religia.