95217

2.    Preferencji krajów członkowskich i ochrony rynków przed importem z zewnątrz.

3.    Solidarności finansowej - wspólne, solidarne ponoszenie kosztów prowadzenia WPR

Dwa komponenty WPR: system organizacji rynków rolnych i system wspierania przemian strukturalnych w rolnictwie i na obszarach wiejskich.

Realizacja WPR (w skrócie):

1957-1967 - jednolite mechanizmy interwencji, wspólne ceny itp. - rozkwit rolnictwa -> nadwyżki produkcji, kosztowna realizacja polityki.

1968-85: Plan Mansholta - likwidacja nadwyżek poprzez powiększenie wielkości gospodarstw rolnych, dokonywanych poprzez likwidację słabych gospodarstw.

1985-1992: obniżano realny poziom cen wspólnotowych; stabilizatory rolnicze - określenie progu gwarancji, gdzie po przekroczeniu gwarancje państwowe podlegały ograniczeniu, a koszty nadwyżek obarczane są na producenta (zasada współodpowiedzialności).

1992-1996: Plan Mac ShanVego. I etap: wprowadzenie cen regulowanych na podstawowe produkty rolne (w ciągu 3 lat 15-30%), subwencje bezpośrednie (rekompensata dochodów w związku z obniżką cen), wspieranie ochrony środowiska, emerytury pomostowe (dla tych, co ukończyli 55 lat i przekazali ziemię innym rolnikom). II Etap (1996-1997): kontynuacja.

1999 - Agenda 2000: promowanie rolnictwa wielofunkcyjnego, rozwój wsi (decentralizacja i elastyczność planowania).

INSTRUMENTY WPR:

1.    W spólne ceny rolne główny regulator dochodów rolniczych - ustalane na poziomie wyższym niż ceny rynkowe - w ich skład wchodzą:

•    ceny interwencyjne - zapobiegają nadmiernemu spadkowi cen w okresie zwiększonej podaży na produkty rolne. Obowiązuje kilka miesięcy w roku i jest gwarantem dla producenta, że nie dostanie mniej kasy, niż ona wynosi.

•    ceny docelowe - służą do kalkulowania innych cen rolniczych

•    ceny bazowe - ceny bazowe, pozwalają na osiągnięcie spodziewanego zysku bez tworzenia nadwyżek żywności; podstawa do uruchomienia dopłat

•    ceny wejścia - stosowana w obrocie z podmiotami spoza UE. Cena minimalna stanowiąca podstawę do uruchomienia dopłat celnych. Ma uchronić wspólny rynek przed tańszym importem.

2.    Interwencyjny skup produktów rolnych - stabilizacja wspólnego rynku. Upoważnione Krajowe Agencje Interwencyjne - zakup, wtórna redystrybucja. Uruchomiany jest, gdy wysoka podaż zagraża, że cena rynkowa spadnie poniżej określonego poziomu. Coraz mniejsze znaczenie, gdyż kolejne reformy dążą do ograniczenia interwencjonizmu.

3.    Dopłaty za prywatne przechow ywanie produktów rolnych — celem utrzymywanie równowagi na rynku produktów rolno-spożywczych poprzez czasowe niewprowadzanie na rynek produktów, czyli udzielenie dopłaty do przechowywanych nadwyżek.

4.    Limitowania produkcji rolnej

•    kwotowanie produkcji - ustalenie górnego pułapu produkcji dla poszczególnych producentów - przekroczenie granicy może skutkować utratą gwarancji cenowej - jest niesprawiedliwy, bo utrudnia wejście na rynek nowym wytwórcom