Oznaczamy:
p[n]— ciąg próbek sygnału wejściowego filtru (pobudzenia), r[n]— dag próbek sygnału wyjściowego filtru (reakcji), i odpowiednio
P(z) = Z{ p[n]} oraz R(z) = Zfr[n]), które są transformatami ztych ciągów próbek. Zrealizowany został schemat blokowy, układ ten nazywa się realizacją bezpośrednią II i jako struktura kanoniczna zawiera minimalną liczbę elementów opóźniających, równą rzędowi filtru( n=4).
Prototyp układu