Ponieważ badane kondensatory były jednakowe i połączyłem je szeregowo to pojemności dla odpowiednich układów wynoszą:
PojemnościfFl | |
1 |
4*10'6 |
II |
2*10'6 |
II |
(4/3)*10'6 |
l
fijC
Teraz mogę obliczyć oporność pojemnościową kondensatorów xc
Xc[0] | |
1 |
788 |
II |
1592 |
III |
2388 |
W przypadku wszystkich trzech układów kondensatorów możemy zauważyć na wykresie, że spełniają one prawo Ohma. Zależność natężenia od przyłożonego napięcia wyszła liniowa, zatem wartość zawady wyszła stała. W przypadku szeregowego połączenia kondensatorów widzimy, że im większa pojemność tym mniejsza jest zawada układu.
Dla układu złożonego z cewki oraz z jednego kondensatora połączonych szeregowa zawada obliczona z wykresu wynosi:
Ctga=0,0012 tga=l/0,0012=833,3 Z=833,30
Natomiast zawada obliczona ze wzoru :
Z = yjR2 +(XL-XC): =693,30
Aby obliczyć błąd dla zawady najpierw muszę wiedzieć jaki jest błąd dla przyrządów pomiarowych. Napięcie prądu było badane za pomocą miernika elektrycznego. Jego dokładność przyjmuję równą 0,001V gdyż z taką dokładnością można było na nim odczytywać wyniki. Pomiar natężenia był dokonywany za pomocą miernika wskazówkowego o klasie dokładności 4,0. Pomiarów dokonywałem w trzech zakresach 60mA, 15mA, 3mA. Błąd obliczam ze wzoru:
. r zakres * klasa
Zakres |
Al [A] |
60*10'3 |
0,0024 |
lsno-3 |
0,0006 |
6*10* |
0,00024 |