96147

promieniowanie UV, podchloraminy np. sodu i potasu, J2 itp.- powodują one destrukcję błony komórkowej bakterii. Dezynfekcja musi być w każdym układzie oczyszczania wody, występuje na końcu układu, jest to usuwanie mikroorganizmów. Należy zwrócić uwagę na to ile dezynfektantu zostanie może pozostać po dezynfekcji w sieci wodociągowej, jest to określone w normach. Bez względu na to jakie stosujemy dezynfektanty to na końcu i tak chlorujemy.

7.Nano\vietrzanie - połączone z procesem odpędzam, tzw. proces strippingu, usuwane są gazy rozpuszczalne i lotne związki organiczne, podnosi się odczyn. Zależy od zasadowości wody: a) zas. >5val/nr napowietrzanie ciśnieniowa (aerator ciśnieniowy); b) zas.3-5val/nv napowietrzanie otwarte dysze zderzeniowe; c) zas. 2-3val/nr napowietrzanie otwarte złoża ociekowc; d) zas.<2val/nr napowietrzanie ołwarte+chemiczne wiązanie wapnem. Napowietrzanie ma dostarczyć tlen do utlenienia Fe. Złoża ociekowe - najbardziej intensywny sposób napowietrzania, proces napowietrzania następuje kiedy ścieka woda O intensywności napowietrzania mówi wysokość wieży przy konkretnym wypełnieniu. Slripping - wapnem chemicznie strącamy fosforany, Alkalizacja - może być dobra przy usuwaniu Mn. Mn jest usuwany w procesie katalitycznego utleniania. W wodach podziemnych jest więcej Fe niż Mn. Gdy Fe>5g/m³ to między' napowietrzaniem a filtr acją należy umieścić sedymentacje.

S.Koauulacia - stosowana do usuwania z wody cząstek o rozdrobnieniu koloidalnym (naturalne subst. Humusowe powodujące barwę, zawiesinę i subst. Koloidalne), destabilizacja układu koloidalnego) Koagulacje można prowadzić 7 metodami 1) oddanie koloidu o znaku przeciwnym do koloidu, który się znajduje w wodzie, ładunek można oznaczyć w cetametrze; 2) oddanie elektrolitu, który zmniejsza potencjał; 3) działanie promieniowania P i y; 4) ogrzewanie; 5) działanie meclianiczne, np. wytrząsanie; 6) proces dehydratacji; 7) wymrażanie. Cząstki koloidalne: a)hydiofobowe, b) hydiofilowe. Koloidy gromadzą ładunek na swojej strukturze, powodują one barwę. Koagulacja to obniżenie efektu tzw. potencjału dżet. Koagulacja poprzez dodatek koloidu o ładunku przeciwnym - dodajemy sole hydrolizujące, które w wyniku dysocjacji, a potem hydrolizy' dają koloidy o ładunku przeciw nym. Koagulanty: a) siarczan glinu Al2(SO.j)3*18H20, b) siarczan żelazowy Fe2(S04>3*9H20, c) siarczan żelazowy FeSC>4*7H20. d) glinian sodu NałAbO*. e) chlorek żelazowy FeCh*6H20, 0 siarczan glinowo - potasowy Ab(S04)3*K2S04*24H2). Dk=K|*[zasJ+K2*C, D_k -daw'ka koagulanta, K|, K2-stała, C - ładunek cząstki koloidalnej.

D_k =-!-—[1-(—)""' 1. Koagulanty ulegają: a) dysocjacji Al2(S0₄)3=2Al³++3S0₄²\

A(n - l)C_t"~ C₀

b) hydrolizie 2AI^U+2H₂0=2A1(0H)²++2H⁺, 2A1(0H)²++2H₂0=2A1(0H)2⁺+2H\ Al2(S04)3+6H20=2Al(0H)3+6H^ł+3S04². Proces koagulacji prowadzimy w reaktorach z mechanicznym mieszaniem (m. kotwicowe, turbinowe, płytowe, hydrauliczne). Mieszanie jest po to, by zdestabilizow^fane cząstki łatwo się łączyły. Występuje flokulacja. Koagulacja polega na mieszaniu (wolnym lub szybkim), by połączyły się floki: a) dodaje się koagulanta, b) AI(OH)3 - powstaje po hydrolizie, c) powstałe floki muszą następnie zsedymentować w osadnikach.

9.Flokulacja połączona z koagulacją, proces tworzenia klaczka osadu czynnego (klaczkowanie).

10.Sedvmentaeia - opadanie dużych cząstek na zasadzie grawitacji na dno zbiornika, oddzielame ciał stałych od cieczy. Zachodzi w osadnikach. Dane potrzebne do zaprojektowania osadnika: a) średnica cząstki - b) gęstość cząstki - c) współczynnik kształtu - <p=0,95. Najważniejszym parametrem osadnika jest powierzchnia osadnika. W osadniku istotne jest jak wprowadzamy wodę - rozprowadzamy wodę na całej głębokości osadnika. Osadnik poziomy - gdy oczyszczamy dużo. Na końcu osadnika powierzcluiia wody jest najczystsza. Osadnik pionowy - lepszy, by woda płynęła do góry.