naturalną fortecą, niedostępną dla potęgi morskiej, z której wyruszały promieniście - do końca XVI w. - kolejne inwazje w kierunku „wewnętrznego półksiężyca” (inner crescent), to znaczy w stronę Chin, Indii, Bliskiego Wschodu i Europy. Po odkryciu Ameryki, państwa inner crescent zajęły „półksiężyc zewnętrzny” (outer crescent), to znaczy Amerykę, Afrykę subsaharyjską
i Australię, odwracając dotychczasowy układ sił i ustanawiając tym samym przewagę mocarstw morskich nad kontynentalnymi.
W 1919 r. Mackinder opracował koncepcję międzymorza - imperium Euroazjatyckie nie może zdobyć Europy Środkowej. Należy odgrodzić Niemcy od Rosjan - bo nie wolno dopuścić do ich sojuszu.
Po I wojnie światowej Mackinder przemianowując sworzeń świata na heartland
i przesuwając je na zachód tak, że objęło całą Europę Środkowo-Wschodnią, aż do linii Łaba - Adriatyk. Serce świata oznaczało pozycję strategiczną dla panowania nad „wyspą świata", którą tworzyły Azja, Europa i Afryka. Kto rządzi „sercem kontynentu” panuje nad „wyspą świata”, kto panuje nad światową wyspą panuje nad światem. Głównym przeciwnikiem pozostawały Niemcy, tym bardziej, że Rosja na długo pozostałaby wyłączona z życia politycznego w wyniku rewolucji.
W 1943 r. Mackinder dokonał korekty twierdząc, że jest możliwy ograniczony sojusz USA - Rosja pod warunkiem, że Rosjanie nie wyjdą na obszary brzegowe - czyli poza swoją strefę wpływów. Jeżeli wyjdą należy obsadzić Europę i Daleki Wschód.