najważniejszych stanowiskach. Wiele reżimów powstało w Ameryce Łacińskiej, rządy te były też sprawowane w Grecji, Turcji, Pakistanie, Nigerii i Korei Południowej.
Dyktatura jednostki polegała na rządach przywódcy który był osobiście źródłem władzy. Im większy dostęp do przywódcy tym większa z tego wynikała władza. Rządy takie były min w Portugalii (Salazar, Cetano), Hiszpania (Franco), Filipiny (Marcosa), Indie (Indiry Ghandi) i Rumunia (Nicolae Ceausescu). Źródła władzy były różne od zamachów dokonywanych osobiście przez władze wykonawczą, zamachów wojskowych, czy zdominowanie przez jednostkę systemu jednopartyjnego.
Demokratyzacja miała tym większa szanse powodzenia im większa była konkurencja.
Przyczyną demokratyzacji w trzeciej fali były w większości wewnętrzne. Procesy te można zhierarchizować według znaczenia jakie miały ugrupowania rządzące jak i opozycja w procesie demokratyzacji. Wyróżniamy więc trzy typy procesów Transformacja - (lub wg Linza -Reforma) gdy elity rządzące przechodziły do demokracji, zastąpienie -gdy opozycja przewodziły demokratyzacji, Przemieszczenia - gdy rząd i opozycja działały razem w celu demokratyzacji.
Jednak prawie wszystkie zmiany systemowe ,a nie wyłącznie przemieszczenia zawierały jakiś element negocjacji, otwartych lub ukrytych pomiędzy rządem a opozycją. Np. Brazylia Oprócz trzech wyjątków, wszystkie przejścia od reżimów wojskowych dotyczyły transformacji lub przemieszczenia. Te trzy wyjątki to Argentyna Grecja i Panama, czyli reżimy wojskowe, które upadły w wyniku upadłych wojen. W innych krajach to wojskowi kierowali zachodzącymi zmianami. Przywódcy wojskowi prawie nigdy nie określali się jako permanentni władcy kraju. Przywódcy wojskowi wysuwali niemal zawsze dwa warunki