Charakterystyka świąt w protestantyzmie
Luteranizm - przejął bez zmian rok kościelny z jego podziałem na cykl świąt związanych z Narodzeniem Pańskim, Wielkanocną i Zesłaniem Ducha Świętego. Jednocześnie zniesiono święta poświęcone męczennikom, bowiem ośrodkiem świąt może być tylko Chrystus. Ze świąt maryjnych zachowano tylko te, które mają związek z Chrystusem: Święto Ofiarowania Pana Jezusa (Oczyszczenia Marii Panny) - 2 luty; Zwiastowanie Pannie - 25 marzec; Nawiedzenie Marii Panny -2 lipiec.
W luteranizmie obserwujemy koncentrację teologii wokół krzyża, stąd szczególna pozycja Wielkiego Piątku - dnia rozpamiętywania cierpienia i śmierci Jezusa. Dla upamiętnienia przybicia 95 tez przez Lutra w 1517 roku, 31 października obchodzi się Dzień Reformacji. Charakterystyczny jest też Dzień Pokuty i Modlitwy, obchodzony w środę przed ostatnią niedzielą roku kościelnego.
Kościół Reformowany - nie przywiązuje większej wagi do roku kościelnego. Obchodzenie wszystkich świąt, poza niedzielą, ma jedynie charakter zwyczaju i jest rozmaicie praktykowane przez reformowanych, w zależności od kraju i jego specyfiki historyczno - kulturowej. Oprócz świąt kościelnych sensu stricto, Kościół Ewangelicko - Reformowany upamiętnia również 2 ważne wydarzenia historyczne: spalenie na stosie podczas soboru w Konstancji (6 lipiec 1414 roku) czeskiego reformatora Jana Husa i wystąpienie Marcina Lutra 31 października 1517 roku w Wittemberdze. Obchody rocznic tych wydarzeń nie mają jednak charakteru świąt religijnych. Ponieważ kult Marii i świętych jest obcy teologii ewangelickiej, ewangelicy reformowani nie obchodzą żadnych świąt ustanowionych ku czci Marii oraz świętych.