98804

miasta system. Dla miast śląskich system charakteryzuje się obecnością wariantów gwarowych śląskich, małopolskich, północnomazowieckich. W systemie miast zagłębiowskich występuje natomiast słownictwo gwarowe północnomałopolskie i częściowo śląskie. Zróżnicowany jest także stosunek elementów potocznych z polszczyzny ogólnopolskiej do elementów regionalnych w poszczególnych miastach. Jest to zależne od czynników socjalnych i historycznych. Grupowanie tekstów jest zatem podyktowane jest względami geograficznymi oraz społecznymi.

Aby udostępnić teksty także niejęzykoznawcom zostały one wydanie w alfabecie półfonetycznym. Do ogólnie znanych zasad ortografii półfonetycznej wprowadzono wiele nowości po to, aby podać teksty w formie zbliżonej do naturalnej postaci mówionej: zaznaczanie pauz, podwajanie liter dla głosek dłuższych niż normalne, niestosowanie znaków interpunkcyjnych w roli segmentacyjnej.

Drugi tom „Tekstów języka mówionego mieszkańców miast Górnego Śląska i Zagłębia" wydany w 1980 roku, został zredagowany według zasad przyjętych w tomie pierwszy. Zastosowano pisownię półfonetyczną, licząc się z nieprofesjonalnym odbiorcą. Wprowadzone zostały teksty zawierające dialogi nierównych społecznie i zróżnicowanych sytuacyjnie rozmówców. Starano się też uwzględnić szerszą niż w pierwszym tomie reprezentację socjologiczną badanej populacji i różnorodną tematykę wypowiedzi. Zamieszczono także dodatkowo teksty z miast niereprezentowanych w pierwszym tomie - z Chorzowa, Rudy Śląskiej, Rybnika, Świętochłowic, Tarnowskich Gór, Tychów, Wodzisława Śląskiego, Zabrza i Zawiercia. W ten sposób udało się ogarnąć pełny obszar ważniejszych ośrodków miejskich na terenie Śląska i Zagłębia.

Sposób przygotowania tekstów w drugim tomie był podobny do zasad stosowanych w poprzednim wydaniu. Spośród wielu nagrań magnetofonowych wykonanych przez pracowników naukowych i studentów wybrano najbardziej typowe. Teksty spisywali z taśmy autorzy nagrań. Następnie przesłuchiwał je i poprawiał Aleksander Wilkoń. Po raz trzeci przesłuchiwał je i ostatecznie zatwierdzał do druku Władysław Lubaś.

Do tomu drugiego została dołączona mapa, statystyka i krótkie informacje na temat miast, w których przeprowadzono badania. Ze względów technicznych tom drugi został podzielony na dwie części.