98970

•    Sir William Beveridge (1897- 1963, znany także jako baron Beveridge of Tuggal),

•    Jeden z najbardziej wpływowych ekonomistów swej epoki

•    W roku 1942 opublikował pracę FULL EMPLOYMENT IN A FREE SOCIENTY ZNANĄ jako Raport Beveridgea

8.    Rozpoznawanie przyczyny „biedy”

•    Wyniki:

Ubóstwo jest wynikiem przepadków losowych takich jak choroba, bezrobocie, „obciążenia rodziną”, czy śmierć

9.    Zalecane rozwiązania:

•    Opublikowanie Raportu Beveridgera można uznać na początek państwa opiekuńczego (ang. Welfare State)

•    Postulował, aby doraźne działania socjalne rządu zastępować działaniami w duchu keynesizmu

•    NIGDY WIĘCEJ BIEDY!!!

• Ze względu na fakt, iż większość ludzi wykazało skłonność do niedoszacowania ryzyka, eliminacja ubóstwa wymaga od państwa interwencji wymuszającej na jednostkach ubezpieczenie się przez tego rodzaju przypadkami.

•    Ochrona obywateli jest tak samo istotną funkcją państwa jak zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego czy ochrona przed atakiem zewnętrznym.

10.    Środki zaradcze palny Beveridgea

•    Rozbudowa systemu ubezpieczenia społecznego

•    Stworzenie powszechnego systemu świadczeń rodzinnych

•    Stworzenie uzupełniającej pomocy społecznej

•    Stworzenie powszechnej opieki zdrowotnej.

11.    Zaproponowane instrumenty:

•    Przymus ubezpieczenia

•    Powszechność ubezpieczenia

•    Wzrost roli państwa i aktywny udział państwa w polityce społecznej (interwencjonizm),

•    Na podstawie Raportu Beveridgea w roku 1942 został wprowadzony przez konserwatywny rząd Churchilla w Wielkiej Brytanii plan Beveridgea.

•    Plan powiódł się, przyczynił się do waliki z bezrobociem wprowadził publiczną opiekę zdrowotną i budownictwo socjalne.

12.    Definicje polskie:

•    Ludwik Krzywicki: Naczelnym przedmiotem nauki polityki społecznej jest badanie z rodowodu kwestii społecznej. Kwestia społeczna to zbiór negatywnych zagadanień socjalnych. Kwestia społeczna istnieje w każdej epoce, ale zmienia się jej zewnętrzny charakter

•    Wacław Szubert: Polityka społeczna jako celowe oddziaływanie państwowych związków zawodowych i innych organizacji na istniejący układ zmierzających do poprawy warunków bytu i pracy szerokich warstw ludności usuwania nierówności społecznych oraz podnoszenia kultury życia