98999

-    media rozwijają wyobraźnię - na przykładzie gier komputerowych - początkowo akcentowano negatywne ich skutki, po przeprowadzeniu wielu badań empirycznych większość psychologów i socjologów uznaje gry jako istotny czynnik rozwijania wyobraźni

-    media stanowiąc istotny kanał transmisji kultury popularnej umożliwiają ludziom realizację swoich zainteresowań, hobby, a nawet tematycznych obsesji - rola mediów w tym obszarze wynika również z przedefiniowania pojęcia kultury popularnej: przez wiele lat była traktowana jako synonim kultury masowej, uznawanej za „gorszą, brzydszą i mniej wartościową siostrę kultury wysokiej”, jeszcze 50 lat temu kulturę masową definiowano odnosząc jej cechy do cech kultury elitarnej - taki zabieg definicyjny powodował, że kulturze masowej przypisywano rozmaite negatywne skutki w oddziaływaniu na człowieka, pojawiały się nawet katastroficzne tezy o zagrożeniu przez kulturę masową podstawowych wartości ludzkiego świata; pojęcie kultury masowej zastąpił zwrot „kultura popularna” - jest definiowana w sposób autonomiczny (nie używa się do tego cech i charakterystyk typowych dla kultury wysokiej), przestała zatem być „gorszą (...) siostrą kultury elitarnej”; kulturę popularną (w odróżnieniu od masowej, uznawanej za homogeniczną pod względem treści) charakteryzuje się podkreślając jej wewnętrzne zróżnicowanie przejawiające się w niezwykłym bogactwie formy i treści; media, stanowiące istotny element transmisji kultury popularnej, są w stanie zaspokoić zainteresowania każdej osoby poszukujące informacji doL szczególnych, specyficznych zainteresowań

Związki mediów z koncepcją edukacji społecznej prof. Bandury

Nie można postawić mocnej hipotezy o negatywnym lub pozytywnym wpływie mediów. Jałowość niektórych wniosków badań medioznawczych wynikała przede wszystkim z prostoty modelu opartego na relacjach, bodźcach i reakcji, a więc modelu wyprowadzonego z psychologii behawiorystycznej. Częste wykorzystywanie tego modelu wykluczyło z wielu badań kategorię poziomu świadomości odbiorców. Na poziom ten wpływało wiele czynników, z których najważniejszy był poziom wykształcenia, zainteresowania oraz tak ważne do badania odbioru schematy poznawcze wypracowane w obrębie różnych grup społecznych. Świadomość odbiorcy jest niezwykle ważnym parametrem charakteryzujących podmiot, ale zauważona została dopiero w tzw. czwartej fazie rozwoju mediów, szczególnie w obrębie konstruktywizmu społecznego. Dopiero wtedy zaczęto traktować odbiorcę jako czynny, dynamiczny, rozumny podmiot interpretujący nie tylko treści medialne, ale przede wszystkim jako jednostkę dokonującą wśród mediów różnych wyborów.

Świadomość odbiorcza obejmuje zatem po pierwsze decyzję o wyborze jakiegoś konkretnego medium, a po drugie interpretacja treści eksponowanych w wybranym medium.

Różnice w obrazowaniu świata mogą być tak duże, że między „mieszkańcami” różnych światów może nigdy nie dojść do porozumienia.