99147

dalekim, średnim bądź bliskim dystansie, prowadzonej zarówno z konia jak i pieszo. Trudno stwierdzić czy każdy wojownik byl tak samo wyposażony. Przeważnie używano ciężkiego luku refleksyjnego z kościanymi okuciami długości około 150cin., używano pik, mieczy, szabli Społeczeństwo awarskie miało składać się przeważnie z wolnych ludzi. Nieliczną grupę stanowili niewolnicy patriarchalni rekrutowani spośród jeńców wojennych. Zasadniczą jednostką organizacji społecznej była kilkunasto osobowa wielka rodzina, skupiająca kilka rodzin podstawowych. Wyrazem więzi duchowej rodziny było używanie wspólnego cmentarza i posługiwanie się wspólnym znakiem - tamgą. Tamgi służyły do uwierzytelniania pochodzenia od wspólnego przodka bądź służyły do oznaczenia własności, zwłaszcza bydła.

Podstawową odzieżą męską byl kaftan sięgający kolan lub poniżej, kobiety nosiły szaty dłuższe - do kostek Aw^rarowie w ciągu VIIIw. Wtopili się w miejscową ludność. W IX w. nie znajdujemy już charakterystycznych dla icłi kultury znalezisk. Jednak znaczenie icli przybycia do Europy jest wielkie. Dzięki nim bowiem zmienił sie skład etniczny całej wschodniej i południowej części ziem europejskich.

Cesarstwo Wschodnie - najazdy Awarów i Słowian

Od połowy VIw. Bizancjum musiało stawić czoło naporowi Słowian, którzy szukali nowych siedzib w granicy cywilizowanego świata śródziemnomorskiego. Znaczną rolę odegrał tu Turecki lud Awarów, który był organizatorem uderzeń na Bizancjum, łącząc sw^rą konnicę z pieszymi oddziałami Słowian. Zdobycie Simirium w 582r. przełamało granicę Dunaju. Przez pewien czas Cesarz Maurycy odpierał ataki i zadaw^rąl ciosy Słowianom i Awarom. Długotrwale wojny wyczerpały ludność, która coraz częściej wyrażała swoje niezadowolenie. Do buntu w armii doszło w 602r. Zbuntowani żołnierze pod wodzą centuriona Fokasa pomaszerowali na stolicę, w której na wieść o tym plebs dokonał przewTotu. Fokas został ogłoszony Cesarzem, a maurycy wiąz z całą rodziną zgładzony. Uzurpator nie potrafił utrzymać ładu wewnątrz państwa, ani skutecznie bronić granic. Slowienie WTaz z Aw^farami zapuścili się na tereny Ilirii, Mezji, Tracji, Macedonii i Grecji, a pod Konstantynopolem stanęli Persowie. Obalenie Fokasa niewiele dało, a nowo wybrany cesarz Heiakliusz skupił wszystki sil przeciw Persą, a tereny Bałkańskie pozostawił swojemu losowi. W ciągu pierwszej połowy VIIw^r. W rękach Słowian znalazły się wszystkie posiadłości cesarstwa na Półwyspie Bałkańskim poza nielicznymi twierdzami i miastami obronnymi głównie na wybrzeżach. W latach 619 i 626 Słowianie i Awarowie oblegali Konstantynopol. Tylko polityczne rozbicie Słowian oraz ich powstanie przeciwko Awarom, zakończone załamaniem potęgi koczowiiików, uratowało resztki europejskiej posiadłości cesarstwa.