99349

Abdera, tam urodził się i nauczał Demokryt (abderyta często synonimem głupoty). Dzieła jego znane tylko z przekazów innych uczonych. Było to wskazówki na temat filozofii antycznej, obejmowały cała wiedzę ówczesną. Był uczniem Leucypa.

Był twórcą atom izmu, zakładał że materia składa się z drobnych elementów [atonia]. Razem złożone tworzą materię. ‘Atoma’ są niepodzielne, niezmienne, mają cłiarakter dynamiczny. Ta teza przetrwała do XX wieku, kiedy to fizyka podzieliła atom, a później nawet jego jądro.

Przyroda i natura to układ atomów. Atomy dadzą się wyraić przez różnice ilościowe co powoduje występowanie wielorakich układów i form przyrody. Atomy znajdują się w próżni i tam kształtują się w rozmaite formy. Atomy i próżnia są podstawą bytu relatywnego - są podstawą tego co istnieje. Atomy dadzą się wyrazić matematycznie i opisać ilościowo (są kwantyfikowalne). Zmysły postrzegają jakość - poukładane formy atomowe. ‘Jakość’ poznajemy w sposób subiektywny.

Jedyna pewna wiedza to wiedza rozumowa (zgodnie z tendencjami filozofii greckiej - rozum na 1. miejscu), przeważa nad poznaniem zmysłowym (subiektywnym, względnym).

W procesach da się wyróżnić przyczyny i skutki. Będzie to podstawa filozofii greckiej, a także przyrodoznawstwa europejskiego.

Co jest przyczyną tego co jest? Demokryt nie stawiał tego pytania. Uważał, że istnieje tylko materia. Był to materializm. Nie wykluczał istnienia Boga, sądził że pewne formy atomowe są dla nas nie dostępne (np. bogowie). Dusza to subtelniejszy układ atomów.

Człowiek jest istotą myślącą, co powinno wywierać wpływ na jego zachowanie. Powinien działać racjonalnie.

Pitagoras rzekomo urodził się na wyspie Samos, później przeniósł się na zachód Grecji. Nie pozostawił po sobie pism.

Stworzył „związki pitagorejskie” - polegające na pogłębianiu posiadanej wiedzy. Aby do niego dołączyć trzeba było przyjąć pewne zasady. Czystość moralna jako droga do wiedzy. Od mistrza uczono się w sensie naukowym jak i moralnym. W związkach pitagorejskich dopuszczano do kolejnych etapów wtajemniczenia.

Misteria antyczne - celem było osiąganie pewnego stanu rozwoju umysłowego.

Ktoś kto przystąpił do misteriów, musiał dochować tajemnicy. Miano osiągnąć pewien poziom stan wiedzy, którego nie da się osiągnąć w drodze „normalnych praktyk”.

Dla pitagorejczyków ciało to zewnętrzna forma, najważniejsza jest dusza. Po śmierci dusza wędruje do kolejnego ciała - metamorfoza.

Czym jest ciało? Nie jest prawdziwą ojczyzną duszy, bo dusza je opuszcza. Gało to stan, w którym znajduje się człowiek - ulega degradacji. Ciało jest więzieniem duszy, jeżeli będziesz żyć ciałem, będziesz realizował potrzeby, będziesz niszczył ciało - starzał się.

Pitagoras propaguje oczyszczenie, wewnętrzna kontemplacja pomaga w poznaniu.

Podstawową wiedzą jest matematyka jako nauka czysta, niezmącona. „Liczba” konstytuuje byt. Układy planetarne są obrazem harmonii matematycznej. Rzeczywistość to stosunki liczbowe.

Pitagoreizm miał duże wpływy w filozofii chrześcijańskiej.