99353

Prawa rozumu i natury wg stoików są jednolite, nie istnieje między nimi rozgraniczenie. Rozum jest siłą kosmiczną. Ten pogląd można określić mianem PANTEIZMU, który zakłada, że Bóg jest światem, jest w świecie, ale ten Bóg jest materialny i bezosobowy. To też bardziej zbliżone jest do filozofii wschodniej. Panteizm stoicki określa metafizykę tej filozofii-Bóg jest wszystkim i jest we wszystkim. Panteizm to przeciwieństwo teizmu.

Skąd bierze się to, co jest???

Początkiem bytu jest boska ognista pneuma(dla Heraklita ogień leżał u podstaw bytu), u stoików także ta boska ognista pneuma jest początkiem świata.

Pneuma przechodzi różne procesy, przybierając formę coraz bardziej złożoną. Koagulacja-przechodzenie form płynnych w formę zawiesin koloidalnych. Taki jest proces rozwoju kosmicznego-pneuma gęstnieje i staje się w końcu formą stałą. Ten proces rozpadu prowadzi do zróżnicowania się bytu, złożonej formy organizacyjnej, pierwsza energia jest energią prostą.

Entropia-im wyższa organizacja, tym większy ubytek energii. Pojęcie to, przeniesione na grunt stoicyzmu, wyjaśnia ten proces

Ekspirosis-"pożar świata"-potencja energetyczna, która wchłania wszechświat i rodzi nowy. To, co dotychczas istniało przestaje istnieć, a na jego miejsce wyłania się nowa energia. Jest to zasada wiecznego powrotu-wszystko wraca do punktu wyjścia. Jest to więc cykliczna koncepcja, która określa rozwój. Człowiek jest odbiciem sił kosmicznych, umiera całkowicie, ale może odrodzić się po pożarze świata, ale w innej formie. Jedynym sposobem na życie jest życie zgodne z naturą, a więc z wszystkimi prawami, które dotyczą kosmicznego rozwoju. To dążenie charakteryzuje się osiągnięciem określonej harmonii. Dążenie do doskonałości jest więc dla stoików zupełnie naturalne. Życie zgodne z naturą to według nich osiągnięcie prawdziwej wolności. Mamy tu do czynienia z koncepcja mającą charakter racjonalizmu etycznego.

Dla stoików istnieje ideał mędrca. Tylko mędrzec jest w stanie pojąć, że cnota jest niepodzielna. Istniał wtedy podział dychotomiczny: na mędrców i szaleńców. Poza cnota oraz jej przeciwieństwem, czyli złem, wszystko inne jest obojętne.

"apasiat"-brak cierpliwości

"pasiat"-wewnętrzny spokój, ład, pogodzenie się z kosmosem, cierpliwość obojętność, beznamiętność-to ideał myśli etycznej stoików. Wyzbycie się afektacji, która przywodzi nas do cierpienia

-kolejna koncepcja-stoicy dopuszczali samobójstwo jako możliwość rozstania się z życiem człowieka, który uzna, że jego obecność w świecie jest bezużyteczna

-społeczeństwo w rozumieniu stoików traktowane jako organiczna jedność. Ludzkość jest wobec tego jednorodna, tak jak przyroda czy kosmos. Istnieje jeden tylko ideał-ideał człowieczeństwa, znaczenie ma tylko dojście do zrozumienia jedności człowieka z naturą.

Odniesienie do kwestii etycznej.