99464

= A-W otrzymały prawo do „okupowania i administrowania” prowincjami Bośni i Hercegowiny

= Rosja miała zwrócić Turcji miasto Bajzet, ale nabytki na Zakaukaziu zachowała

= zobowiązano Turcję do wprowadzenia reform na terenach zamieszkałych przez Ormian ( niestety nie robili tego, po kilku latach zacznie dochodzić do rzezi Ormian)

= YVB zajmuje Cypr

• za największego przegranego kongresu uważa się Rosję, mimo tego iż wojnę z Turcją wygrała

2. Emancypacja na terenach A-W:

Serbski książę Milan IV Obrenowicz szukając protektora zawarł tajny układ z A-W, w którym A-W zobowiązała się uznać Serbię a Serbia z kolei zobowiązała się nie tolerować działalności wrogiej A-W bądź Bośni i Hercegowinie. Po tym układzie Milan koronował się na króla Milana I. ( trzeba zwrócić uwagę, iż Serbia zawsze była pod rosyjską strefa wpływów a tu taki kawał!)

-> Bułgaria była wdzięczna Rosji, Rosjanie wspierali zachowania antytureckie z Buł, z tego powodu wybuchło powstanie (1885) i Buł. postulowała włączenie Rumelii Wsch, Rosjanie stanęli po stronie Buł i pokonano Turcję, która się zgodziła na inkorporację. Na tronie w Bułgarii zasiadł książę Ferdynand Saclisen-Koburg (reorientacja polityki)

Mimo tego iż Anglicy starali się jakoś uratować istnienie Turcji, sama Turcja nie kwapiła się do wprowadzania reform i postanowień traktatowych. W latach 1894-96 Turcy dokonywali masowych rzezi Ormian, ledwo uporali się z Ormianami na Krecie zaczęły się rozruchy. Na znak jedności z Ormianami w 1897 roku wybucha powstanie na Krecie, które doprowadziło do wybuchu wojny grecko-tureckiej, wygranej przez Turcję. Kolejnym państwem sprzeciwiającym się agresywnej polityce Turcji za rządów sułtana Abdułhamida II była Macedonia, gdzie rozwijał się ruch młodoturecki, mający za zadanie wprowadzenia gruntownych reform. I ten bunt rozpoczęty w Macedonii doprowadził do przywrócenia konstytucji z 1876 roku w 1908 roku. Imperium Osmańskie stanęło na skraju upadku.

Sukcesy w Macedonii obudziły dążenia niepodległościowe na całym terytorium Bałkan. Pojawia się idea panjugoslawizmu-zjednoczenia wszystkich Słowian południowych w jednym państwie. Jednak była to idea, która nie miała odzwierciedlenia w rzeczywistości gdyż każdym z państw bałkańskich rządziły inne pobudki, w dodatku czynnik religijny był bardzo intensywny- najbardziej rywalizowały ze sobą Serbia i Chorwacja.

W Serbii narodziły się pomysły utworzenia znowu Wielkiej Serbii, takiej jak za czasów cara Stefana z XIV wieku. Później jednak idea ta zaczynała przybierać barwy nacjonalistyczne, co doprowadziło do powstania takich organizacji jak ‘ Czarna Ręka* (wcześniej ‘Zjednoczenie albo Śmierć’) gdzie najważniejsza była walka rewolucyjna, a które później było wykorzystywane przez Rosjan.

W Chorwacji odradza się projekt Klubu Iliryjskiego-jedności Słowian pod berłem Habsburgów. W Bośni, podobnie jak w Serbii górują zapędy nacjonalistyczne.

Sytuacja załamuje się gdy A-W ogłaszają aneksję Bośni i Hercegowiny w 1908 roku (naruszenie traktatu berlińskiego, który gwarantował niepodległość BiH). Posunięcie austriackie wywołało oburzenie w wielu krajach europejskich, jednak oprócz not dyplomatycznych potępiających to działanie, nie podjęto żadnych kroków aby przeciwdziałać zaistniałej sytuacji. Aneksja została uznana przez Rosję i Serbię w 1909 roku.

Po tych wydarzeniach rodzi się kwestia współpracy między krajami bałkańskimi, które nawiązują system sojuszy zwany Ligą Bałkańską. Np. sojusz Serbii z Bułgaria w sprawie podziału stref w Macedonii, porozumienie Bułgaria-Czarnogóra.