Traktat o EWG (TEWG)
Cele istnienia organizacji:
- rozwój życia gospodarczego
- szybszy wzrost poziomu życia
- budowanie coraz ściślejszych związków między państwami Środki do zrealizowania tych zamierzeń:
- utworzenie unii celnej do końca 1969, wspólna polityka handlowa
- zniesienie ograniczeń w przepływie dóbr, usług i kapitału
- zapewnienie wolnej konkurencji na wspólnym rynku
- koordynacja polityk gospodarczych
- wspólna polityka rolna
- wspólna polityka transportowa
Planowano zrealizować to w ciągu 12 lat, do końca 1969 ORGANY EWG:
Rada Ministrów - główny organ prawodawczy (przedstawiciele państw członkowskich)
- decyzje jednomyślnie, ale po okresie przejściowym czasem kwalifikowaną większością Komisja EWG - uprawnienia wykonawcze, strażnik traktatów
ORGANY EURATOMU:
Rada Ministrów Komisja
W porównaniu z EWWiS zmniejszono znaczenie czynnika ponadnarodowego na rzecz interesów państw i międzyrządowej formuły współpracy
Instytucje wspólne dla trzech Wspólnot:
Trybunał Sprawiedliwości — interpretacja traktatów Zgromadzenie Parlamentarne - funkcje doradcze, 142 członków
Kompromis traktatów rzymskich - w zamian za akceptację struktur ponadnarodowych Francja dostała obietnicę wspólnej polityki rolnej i uprzywilejowania teiytoriów zamorskich
Charles de Gaulle- „Europa ojczyzn”
Walter llallstein (przewodniczący KEWG) - tendencje federalistyczne
2.2.Problemy i kompromisy dekady konsolidacji procesu integracji europejskiej (1959-1969)
Pierwsze lata - sukces w realizacji unii celnej, napięcia przy Wspólnej Polityce Rolnej, kryzys instytucjonalny wywołany przez Francję i niepowodzenia prób rozszerzenia integracji na sferę polityczną, zablokowanie rozszerzenia o nowych członków
Przywódcza rola Francji - charyzmatyczny prezydent Charles de Gaulle (Wiochy niestabilne, problemy ekonomiczne, RFN nie wypadało)
Powrót inicjatyw y integracji politycznej - Beneluks i RFN liczyły na koncepcje federalistyczne, Francja - struktury międzyrządowe sprawujące kierowniczą rolę wobec zbyt
2