99653

FUNKCJE NAUKI O POLITYCE

Funkcja opisowa (de skrypty w na, faktograficzna) - opisuje zjawiska polityczne, porządkuje zagadnienia, wymaga pewnej koncepcji i wyłapania szczegółów, ale zazwyczaj ukazuje ogólny san rzeczywistości politycznej

Funkcja wyjaśniająca - daje odpowiedzi na pytania: dlaczego dane zjawisko, czy proces zaistniało. Wskazuje na związki przyczynowo skutkowe. Zbiera i tłumaczy materiał.

Funkcja przewidująca - na podstawie dotychczasowych zdarzeń można prognozować przyszłe. Analizuje procesy i określa przyszłe wydarzenia i zjawiska

Funkcja instrumentalna - podpowiada, jakie działania należy podjąć, aby uzyskać określony rezultat. W wypadku dysponowania diagnozą ismiejącej rzeczywistości i znajomością procesów politycznych można określić warunki, które muszą być spełnione, aby osiągnąć dany efekt.

Czasem dodaje się też funkcję ideologiczną, określa ona cele, do jakich należy dążyć i jakie wartości realizować. Nie jest ona uznawana za właściwą, gdyż nie można jej zaliczyć do funkcji nauki, a także dlatego, że w pewnym stopniu ogranicza wolność obywateli.

a) Historyczny rozwój myśli politycznej i nauki o polityce.

Od kiedy nauka zajmuje się polityką?

Jest to jedna z najstarszych dyscyplin - w Antyku zajmowano się głownie filozofią polityki i dążono do określenia stanu idealnego. W tej dziedzinie dominowali Platon i Arystoteles. Ten drugi uważał człowieka za zoon poiitikon z natury dążącego do życia we wspólnocie. Według Platona ludzie stworzyli państwo, gdyż było im potrzebne.

Jest to jedna z najmłodszych dyscyplin - nauka o polityce narodziła się w II poł XX wieku i wywodzi się z nauki anglosaskiej o charakterze empirycznym. Zajmuje się wyszukiwaniem praktycznych rozwiązań mających ułatwić rządzenie. Nowoczesna nauka zaczęła się koncentrować na problemie dystrybucji dóbr (teza, że przy pełnej dostępności dóbr nie byłoby polityki).