Każda podpora pośrednia powinna mieć minimalną podatność C, która wyraża się wzorem (8.242) [216]
C = *, — (8.242)
a
c
Rys. 8.52. Przykłady
ściskanych pojedynczych elementów konstrukcyjnych stężonych poprzecznie [216]
T
c
m *4
gdzie:
k - współczynnik korygujący (patrz rozważania poniżej),
Nd - średnia, obliczeniowa siła ściskająca w elemencie, a - długość przedziału (patrz rys. 8.52).
Natomiast obliczeniowa wartość siły stabilizującej Fd na każdej podporze powinna być wyznaczona ze wzoru (8.243) [216]
Nś
dla elementów z drewna litego
dla elementów z drewna klejonego warstwowo i typu LVL
(8.243)
gdzie kp i kp są współczynnikami korygującymi (patrz rozważania powyżej)
Wartość siły stabilizującej Fd na krawędzi ściskanej belki prostokątnej powinna być określona zgodnie z wzorem (8.243) [216], przy czym wartość Nd wyznacza się z wyrażenia (8.244) [216]
M
(8.244)
gdzie:
ketu ~ zgodnie z wzorem (8.67) dla belek niestężonych,
Md - maksymalny moment obliczeniowy działający na belkę o wysokości h.