Wzmocnienie belek drewnianych na całej długości mostu można zrealizować przez połączenie powierzchni bocznych belek z elementami wzmacniającymi oraz przez wprowadzenie zbrojenia w strefę rozciąganą wzmacnianej belki. W pierwszym przypadku typowym rozwiązaniem jest zwiększenie nośności belki drewnianej przez zespolenie belek z kształtownikami stalowymi, które można wykonać jedno- lub dwustronnie. Możliwe jest również zastosowanie nakładek z desek lub bali zamiast kształtowników stalowych
Stosowanie w tych metodach łączników sworzniowych uniemożliwia ciągłą pracę belki po wzmocnieniu, jako elementu zespolonego ze względu m. in. na odkształcenia drewna w obszarze łącznika. Zasadne jest więc użycie połączeń w belce wzmocnionej lub jako połączeń wspomagających łączniki tradycyjne, zapewmający cli skuteczne wciągnięcie do współpracy przekroju drewnianego. Jest to istotne zwłaszcza w przypadku obciążeń długotr wałych. Zestawiając zalety i wady stosowania łączników tradycyjnych oraz połączeń klejowych (tablica 11-1) wydaje się, że w przyszłości we wzmacnianiu konstrukcji drewnianych dominować będą tzw. łączniki mechano-klejowc.
W przypadku wzmocnień polegających na wprowadzeniu zbrojenia w strefę rozciąganą belki, zbrojenie może być scalone łącznikami meclianicznymi lub przy użyciu teclmiki klejenia. Z pojęciem zbrojenia nie należy łączyć jedynie prętów stalowych. Może to być również inny materiał o różnym kształcie przekroju poprzecznego (blachy, piaskowniki, pręty niemetaliczne, taśmy i maty z kompozytów polimer owych. Efektywność różnego typu wzmocnień belek drewnianych wykonanych przy użyciu kompozycji epoksydowych przedstawiono przykładowo na rys. 11.4 i 11.5.
W przypadku belek drewnianych bardzo często zniszczeniu, z powodu wilgoci i działania szkodntków, ulegają tylko fiagmenty belek i są to zwykle części przy-podporowe. Naprawa polega na usunięciu zniszczonego końca belki oraz zastąpieniu go elementem uzupelmającym, przywracającym pierwotną geometrię i nośność belki. Podstawową zasadą,