Obudowa w tym układzie jest elementem odpowiedzialnym za jego bezpieczeństwo i powinna pracować zgodnie z ilustracją pełnej charakterystyki wytrzymałościowej materiału (rys. 1.1), tak samo jak pracuje klasyczna konstrukcja budowlana, a więc w przedziale przed zniszczeniem. Rozróżniamy obudowę tymczasowy i obudowy stalą. Zadaniem obudowy tymczasowej jest natychmiastowe zabezpieczenie wyrobiska podziemnego przed bezpośrednim zagrożeniem, jakie mogą wywołać lokalne obwfaly lub globalny zawal górotworu. Obudowa tego typu ma charakter konstrukcji podatnej, która umożliwia stopniowa przemieszczenie i odprężenie górotwom zapewniając odciążenie przyszłej obudowy stałej. Obudowa stała musi ostatecznie ustabilizować cały układ: obudowa— górotwór, musi więc być konstrukcją dostatecznie sztywną. Obudowa może być wykonana jako:
• klasyczna konstrukcja budo wiana w postaci ciągłej bądź ażurowej konstrukcji metalowej, betonowej, żelbetowej, kamiennej czy ceglanej,
• konstrukcja typu zespolonego złożonego z elementów' ustroju budowianego i wyciągniętego do współpracy górotwom (np. luki stalówce zespolone z górotworem torkretem naniesionym na siatce stalowej).
• wydzielona część wrzmocnionego górotwom (np. wrarstwa skotwionych skal) itd.
Rys. 1.1. Pełna charakterystyka wytrzymałościowa (b) układu nośnego obudowa-górotwór (a),
I - przestrzeń budowli podziemnej, 2 - obudowa (konstrukcja podziemna), 3 - górotwór (ośrodek), A - zakres wytrzymałości przedzniszczcniow ęj (0 < e S ej, B - wytrzymałość pozmszczeniowa (£ > ^), Rc - wytrzymałość próby na jednoosiowe ściskanie