92938

3.5.    Obliczanie nośności pali w grupie w przypadku zachodzenia stref naprężeń. Jeżeli pale są projektowane w takich rozstawach, że następuje zachodzenie na siebie stref naprężeń poszczególnych pali, wówczas ich nośność na wciskanie lub wyciąganie wyznacza się wg wzorów (2) i (3) z uwzględnieniem współczynnika redukcyjnego ml.

Nt = Sp«q^(,,«Ap+ml«I$ri^#ti^w«A,i

Nw^w=ml«I = S_i^w«ti^<f)«A_iJ

Wartość współczynnika redukcyjnego ml należy przyjmować ztabl. 8, w zależności od stosunku .Dla wartości pośrednich, nie podanych w tabl. 8 należy przyjmować wartość współczynnika ml odpowiadającą najbliższej wartości spośród podanych w tablicy.Osiową odległość r między palami należy mierzyć przy palach ukośnych w poziomie podstaw pali. W przypadku pali pionowych i ukośnych o różnej głębokości wprowadzenia w grunt, właściwym poziomem do wyznaczenia rozstawu r i promienia podstawy strefy naprężeń R jest średni poziom podstaw pali ustalany w sposób przedstawiony przykładowo na rys. 9.

3.6.    Wyznaczanie nośności grupy pali w gruntach uwarstwionych. Nośność pali w grupie, wprowadzanych (wbijanych, wierconych itp.), w grunty uwarstwionenaprzemian spoiste i niespoiste należy wyznaczać wg 3.3.

3.7.    Tarcie negatywne (ujemne) pali w grupie. W przypadku możliwości wystąpienia tarcia ujemnego należy postępować zgodnie z 2.2.6. Należy zwrócić uwagę, że wartość obciążenia pochodząca od tarcia ujemnego nie może być większa od ciężaru osiadających warstw gruntu w obrębie grupy pali.