Tematyka ta, choć bardzo ważna i ciekawa wykracza jednak poza temat niniejszego artykułu. Wiele interesujących prac na ten temat znaleźć można na stronie Johna McCarthy’ego - inicjatora badań w dziedzinie Sztucznej Inteligencji2.
Swoim cyklem wykładów opublikowanym znacznie później w (1989) H.P. Gri-ce’a dokonał milowego kroku w rozwoju pragmatyki. Grice jako efekt swoich badań dyskursu zaproponował podstawową zasadę - Zasadę Kooperacji. Zasadzie tej podlega każdy dyskurs noszący cechy racjonalności. Na zasadę kooperacji składają się cztery maksymy, które respektują racjonalne strony dyskursu.
Zasada Kooperacji, która stanowi istotę teorii implikatury konwersacyj-nej Grice’a podzielona jest na cztery maksymy wyrażające cztery odmienne aspekty tematyczne zasady kooperacji. Nie będziemy tutaj jej prezentować w nowym sformułowaniu. Zamiast tego przytoczymy jej eleganckie sformułowanie pochodzące od Marka Tokarza (1993).
(ZK) Zasada Kooperacji: Twoja wypowiedź winna wnosić do konwersacji dokładnie taki wkład, jakiego się oczekuje na danym etapie z punktu widzenia celu wymiany zdań, w której uczestniczysz.
(MJ) Maksyma jakości: Nie wygłaszaj poglądów, o których fałszywości jesteś przekonany, ani nawet poglądów, dla których nie masz dostatecznego uzasadnienia.
(MI) Maksyma ilości: Nie udzielaj ani mniej ani więcej informacji, niż to jest konieczne na danym etapie rozmowy.
(MR) Maksyma istotności: Nie wypowiadaj sądów nieistotnych dla tematu konwersacji.
(MS) Maksyma sposobu: Mów w sposób zrozumiały: unikaj niejasności i wieloznaczności, mów krótko i w sposób uporządkowany.
!http: / / www-formal.stanford.edu/jmc/