2588001093

gdzie:

P = P\ = UeIe\cz - moc czynna odbiornika, przy przyjętych założeniach upraszczających równa mocy czynnej prądu pierwszej harmonicznej (wartość zmierzona przez watomierz),

Q\ = UeIe\i> - moc bierna prądu pierwszej harmonicznej (wartość zmierzona przez waromierz),

D = Ue^YjI - moc deformacji.

Wykres wskazowy mocy zgodnie z zależnością (1.24) przedstawia się w trójwymiarowym układzie osi współrzędnych (rys. 1.2).

Moc czynna Pi dla harmonicznej podstawowej prądu jest przy przyjętych założeniach całkowitą mocą czynną P po stronie zasilania [22], gdyż średnia moc czynna wytwarzana przez każdą z wyższych harmonicznych jest równa zeru:

1 ²⁷¹

— f 42U_e sin 9^21 _Cv sin(v^<9 + cp_r )d9 = 0    (1.25)

l

gdzie ę_v - kąt przesunięcia fazowego prądu v harmonicznej.

Wejściowa moc czynna układu określona jest więc wzorem

P -U_EI_Ei ^cos<P\    (1 -26)

Stąd wejściowy współczynnik przesunięcia fazowego przekształtnika (dla pierwszej harmonicznej prądu) opisany jest zależnością

COS (P\

p

■Jp²+Q,²

p_

Si

(1.27)

gdzie Si - moc pozorna pierwszej harmonicznej prądu.

Stosunek wejściowych wartości mocy czynnej i mocy pozornej przekształtnika nazywa się wejściowym współczynnikiem mocy, jest on równy iloczynowi współczynników odkształcenia i przesunięcia fazowego

k

P

——— = //COS ^UE^IE

(1.28)

W razie pobierania z sieci prądu odkształconego współczynnik mocy A jest zawsze mniejszy od współczynnika przesunięcia fazowego cos^i, ponieważ współczynnik odkształcenia prądu sieci n jest mniejszy od jedności.