2588001471

Wstęp

Problematyka podjęta w szóstym numerze Zeszytów Naukowych Pedagogiki Specjalnej jest skoncentrowana wokół osoby pedagoga specjalnego. Autorzy artykułów dokonali próby konfrontacji wyidealizowanego obrazu osobowości pedagoga specjalnego z rzeczywistymi oczekiwaniami, które wyznaczają przepisy oświatowe czy eksperci z dziedziny pedeutologii. W kontekście omawianego tematu przywołana została dyskursywna walka dotycząca oceny kompetencji pedagoga specjalnego, jego roli w procesie opieki, rehabilitacji i edukacji dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Tak naprawdę wyznaczenie wskaźników kompetencji zawodowych pedagoga specjalnego to nadal przestrzeń do poszukiwań, do naukowo-wychowawczej refleksji. Wielość, sprzeczność i różnorodność poglądów w perspektywie postmodernistycznej, ale również dokonujące się zmiany formalno-prawne systemu kształcenia w Polsce stawiają przed pedagogiem specjalnym poważne wyzwania. Należy zauważyć, że w dużym stopniu czynniki stresowe, niższa pozycja społeczna zawodu nauczyciela powodują spadek motywacji pedagogów do angażowania się w tworzenie metodycznych rozwiązań w procesie rehabilitacji i kształcenia ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Zdaniem autorów artykułów znów stają się aktualne problemy: Jaki powinien być pedagog specjalny? Czy jest to zawód dla nadczłowieka? Jakie jest uzasadnienie szczególnej misji, którą realizuje pedagog specjalny dla efektów w edukacji i rehabilitacji dziecka z różnymi dysfunkcjami rozwojowymi?

Zgodnie z decyzją członków Studenckiego Kola Naukowego Pedagogiki Specjalnej niniejszy numer stanowi swoiste epitafium ku czci zmarłego w sierpniu 2013 roku prof. zw. dr. hab. Władysława Dykcika. Dlatego podsumowanie powyższych rozważań powinien stanowić glos naukowy właśnie W. Dykcika, który podkreślał szczególny wymiar etosu zawodu pedagoga specjalnego tak pisząc: „Zawód pedagoga specjalnego wyróżnia się wśród innych profesji specyfiką różnorodności podmiotu jego humanistycznych oddziaływań, która polega na tym, że jako nauczyciel -wychowawca zarazem wchodzi on w kluczowe narracje i role społeczne facylitatora, przewodnika i tłumacza oraz osobliwe, skomplikowane emocje dzieci i trudne reakcje rodziców, a także psychicznie obciążające sytuacje i zadania” '.

Kończąc powyższe rozważania, pragnę serdecznie podziękować dr inż. hab. Jolancie Zielińskiej prof. UP za wnikliwą recenzję wydawniczą. Dziękuję Zespołowi Redakcyjnemu za podjęcie trudu przygotowania kolejnego numeru naszego czasopisma. To przede wszystkim aktywny i twórczy współudział Studentów pozwolił na uzyskanie ostatecznego kształtu szóstego numeru do druku z (zarejestrowanym w międzynarodowym systemie informacji o wydawnictwach ciągłych) numerem ISSN 2300 6463. Zainteresowanym Czytelnikom rekomenduję w całości dorobek badawczo-naukowy autorów, którzy prezentują się w szóstym numerze Zeszytów Naukowych Pedagogiki Specjalnej.

dr Katarzyna Plutecka

Z recenzji wydawniczej;

Omawiana w pracach tematyka zawodu pedagoga specjalnego jest bardzo ważna zarówno dla osób już pracujących w tym zawodzie, jak i decydujących się aktualnie na wybór przyszłej pracy zawodowej. Piszą „młodzi” studiujący kierunek pedagogika specjalna dla „młodych” aktualnych i przyszłych pedagogów specjalnych. Jest to wysoce przydatne zarówno naukow'0, jak i praktycznie.

dr hab. inż. Jolanta Zielińska prof. UP

¹ Dykcik W. (2010), Tendencje rozwoju pedagogiki specjalnej. Osiągnięcia naukowe i praktyka (z perspektywy 50-lecia pracy pedagogicznej z osobami z niepełnosprawnością), Wydawnictwo Naukowe Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, Oddział w Poznaniu, Poznań, s. 143.

Zeszyty Naukowe Pedagogiki Specjalnej, Numer 6 5