rodzina z zaburzeniami jedzenia2

Zeszyty naukowe INER nr 212004

Obie te choroby są znakiem poważnych problemów emocjonalnych. Anorektyczka tak naprawdę chce umrzeć, jest to rodzaj autoagresji zmierzającej do samounicestwienia, często towarzyszy temu depresja.

Zadajemy sobie pewnie pytanie, skąd te choroby się biorą, dlaczego ludzie tak reagują na rzeczywistość? Co do etiologii zaburzeń jedzenia jest wiele hipotez. Ciekawe jest to. że choroby te w ogóle nie występują w tzw. trzecim świecie. Są obecne w krajach wysoko rozwiniętych i dotyczą kultury zachodniej. A co nam ta kultura przyniosła w ostatnim stuleciu?

U przede wszystkim zmiana wzorca kobiety w latach 60-tych. Kobieta powinna być niezależna. samodzielna, mieć kontrolę nad sobą, zgrabna i elegancka. Statystyczna modelka ma 178 cm. wzrostu i waży 56 kg. Taki też "ideał" promuje telewizja i inne środki przekazu, na których wychowuje się młodzież. Nie wiedzą, że statystyczna kobieta jest 20 cm niższa i 7kg grubsza od medialnego ideału.

□    hedonistyczny styl życia, nadprodukcję żywności, kult przyjemności" jesteś tego warta". J zmiana znaczenia dziecka- dziecko jako najbardziej luksusowy i zarazem kosztowny

przedmiot stanu posiadania. Dlatego tylko jedno i dlatego większa presja jest na nie wywierana, ono ma spełnić wszystkie marzenia i oczekiwania swoich rodziców. By tak się stało musi być bardziej kontrolowane i zależne od swoich rodziców.

□    obsesja zdrowego jedzenia. Wszyscy się głowią co trzeba jeść, aby być zdrowym? Przerzucamy się z masła na margarynę i odwrotnie, z wegetarianizmu na Kwaśniewskiego i gdyby się tym bardziej przejmować moglibyśmy mieć problemy. Obsesyjność kultury rodzi obsesyjność jednostki.

Kobiety dostosowujące się do tego wzorca niezależności i emancypacji w efekcie stają się od niego uzależnione.

Kultura, w której się wychowujemy, ma niewątpliwie wpływ na powstawanie zaburzeń jedzenia. Jednak nie wszyscy chorują, muszą więc być i inne przyczyny. Według Slade a (1982) istnieją trzy grupy czynników mających wpływ na występowanie anoreksji u pacjenta:

1.    Czynniki predysponujące:

□    ogólne niezadowolenie z życia, z siebie, z rodziny,

□    niskie poczucie wartości, brak pewności siebie i poczucia kontroli, podatność na zranienie,

□    cechy perfekcjonistyczne osobowości ( dziewczęta z dobrych domów- nie będą pić, brać narkotyków, ale mogą nie jeść).

2.    Czynniki wyzwalające:

□    uwagi otoczenia na temat wyglądu, reklamy,

□    rywalizacja w klasie,

□    pragnienie posiadania chłopca) nikt w klasie się z nią nie umawia),

□    zmiany w rodzinie,

J trudne sytuacje w rodzinie, utraty, separacja od rodziny.

3.    Czynniki podtrzymujące:

a)    indywidualne:

□    satysfakcja odczuwana w związku z kontrolą jedzenia ("koleżanki już się nie odchudzają, poddały się, a ja się trzymam"),

□    poczucie wyjątkowości swoich zachowań ("wszyscy muszą jeść. a ja nie"),

□    niejedzenie staje się elementem tożsamości pacjentki ("tylko ja mam anoreksję w moim miasteczku"- oryginał),

J objawy gastryczne. uczucie przesytu odczuwane po zjedzeniu malej ilości pokarmu;

b)    kulturowe- opisane przeze mnie powyżej.

9