II. Wytrzymałoś prętów proatyclj. 383
(rys. 220).
u
P
max
\Vkb=: P-
ab2
i2
Rys. 220.
Przekrój niebezpieczny w *4.
Ugięcie w punkcie pod ciężarem P:
1 f (Pb2 UJ \ 1 3
a*b*\ 24/ /
W przypadku szczególnym, gdy Q — O, ugięcio największo będzie:
F 2 a5 b*
l niax — K j 3 (a 3 ’
a wypada ono w odległości 5. od ił, przyczem:
~a-f 3b ’
gdy tymczasem ugięcie w punkcie pod ciężarem P wynosi tylko:
F a:
' ID 3P
p. str. 372 i 374.
Stosunek ugięcia f pod danym obciążeniem do rozpiętości belki l niepowinicn przekraczać w zwykłych warunkach pewnej, doświadczeniem stwierdzonej ilości, np. lj600 do Yiooo: (Por- uwagę u dołu str. 373).
Powyższy warunek zostaje zawsze zachowany dla belek żelaznych (#f> 2000000 kg/cm2) o dowolnym, lecz stałym przekroju i przy najczęściej zachodzącym sposobie obciążenia Nr. 2 lub Nr. 8, gdy przekrój belki posiada moment wytrzymałości (p. str. 372 i 374), przystosowany do naprężenia bezpiecznego i gdy równocześnie wysokość belki będzie:
Spółczynniki £ podano w tablicy poniższej w zależności od pożądanego stosunku ugięcia i od zastosowanego naprężenia bezpiecznego lch.
Jeżeliby obliczenie dało wynik h <C £ f, to ze względu na ugięcie f należy wybrać większy przekrój belki, którego moment bezwładności J (w cm4) odpowiadałby warunkowi:
W tym wzorze moment wytrzymałości TF, odpowiadający naprężeniu bezpiecznemu wyrazić należy w cm3, a rozpiętość L w m, spół-czynnik zaś 11 (przystosowany do Ich i f) wybrać z drugostronnej ta-blicy. (Por. przykład 4, str. 387). ”