3289580989

II. Wytrzymałoś prętów prostych. 399

Nr	Przekrój		Względny kąt skręceń momentu skręcającego w kg cm	a dla danego: największego cięcia (naprę?., ścinającego) tmax w kg/cm^1
1	! •		Md 32 Md	S) _o ^1
			GJP " ~ rcd^4 G	° Gd
2	t *-D		il/d 32 il/d	_o ^rraax 1
			GJr~ n(D'—d')G	^0 “GD-
3	• ^v •		_ IG h'^1 -f- /t^2 Md	o Tmax *+■
			n: 7>^3 7i^3 G	G h li^1
4	■ r • • * • T + w % i	a
				V — G hh2
tor 0			.a — no ^ ’ 7t^4 G	n 0 Tmax 1 ’ <? 7ł

F. Wytrzymałość złożona.

Stosować będziemy oznaczenia następujące: l — długość pręta w cm,

F— przekrój poprzeczny pręta w cm²,

S — punkt ciężkości przekroju,

Jx — największy moment bezwładności przekroju w cm⁴,

./u —najmniejszy ₉    „    _s

P—siła rozciągająca lub ściskająca pręt (siła w osi) w kg,

Q — siła tnąca pręt (siła poprzeczna) w kg,

M—moment gnący w kg cm,

E — spółczynnik sprężystości w kg/cm² (str. 328), m (='%) stosunek wydłużenia do zwężenia jednostkowego

(str. 327).