Zakończenie 147
kalne II i I rzędu, przy czym jego podstawą będą drobne zakłady przemysłowe i rzemieślnicze, nastawione na wykorzystanie lokalnych surowców lub obsługę wsi.
W małych ośrodkach lokalnych poważnej rozbudowie muszą ulec funkcje usługowe, związane z podnoszeniem się poziomu życia wsi. W związku z tym osiedla te będą musiały być dość równomiernie rozmieszczone, gęściej na obszarach silniej zaludnionych, z lepiej rozwiniętym rolnictwem. Na terenie najsłabiej zurbanizowanym, to znaczy między Białymstokiem a Augustowem, przejściowo występować będzie stosunkowo większa liczba już istniejących ośrodków I rzędu, których sieć ulegnie zmianie w związku z rozwojem ośrodków II rzędu, które obecnie są dopiero in statu nascendi (Mońki, Dąbrowa), i w związku z poprawą sieci dróg. Obok ośrodków lokalnych wzrastać będzie udział i waga osiedli wyspecjalizowanych, przy czym obok osiedli przemysłowych i komunikacyjnych (w takie przekształci się zapewne Kuźnica) niewątpliwie coraz silniej rozwijać się będą osiedla wypoczynkowe. Stworzenie dogodniejszego połączenia komunikacyjnego z Warszawą zapewni rozwój rejonu Augustowa jako obszaru wypoczynkowo-turystycznego, a Augustów stanie się jego ośrodkiem. Poważne szanse rozwoju jako ośrodki wypoczynkowe mają Wiżajny, Nowogród, Tykocin, Drohiczyn i Mielnik. Predystynują je do tego wyjątkowo piękne położenie wśród interesujących krajobrazowo obszarów, a także obecność stosunkowo atrakcyjnych zabytków architektury.
Atrakcyjne dla turystów miasteczka woj. białostockiego odległe są od Warszawy o 150—170 km i przy stworzeniu dogodnych powiązań komunikacyjnych i odpowiednim ich zainwestowaniu mogą stać się w przyszłości nawet ośrodkami ruchu weekendowego; na razie jednak są raczej ośrodkami wypoczynkowymi, podobnie zresztą jak Augustów, który jest zbyt odległy na to, by przyciągać warszawiaków tylko na dwa dni, natomiast może on tę funkcję spełniać wobec Białegostoku. Rozwój ruchu turystycznego jest oczywiście ściśle związany z ogólnym poziomem życiowym ludności i jego rozwój, uzależniony jest ściśle od podnoszenia stopy życiowej, dlatego funkcja wypoczynkowa osiedli jest niewątpliwie funkcją przyszłości. Musi ona jednak być brana pod uwagę przy ustalaniu koncepcji przyszłej sieci osadniczej.
Rozwój największego miasta badanego obszaru — Białegostoku, ożywi również jego strefę podmiejską, doprowadzając do powstania nowych osiedli satelitycznych, ale przede wszystkim wiążąc silnie miasta, które już obecnie mają charakter częściowo satelityczny, jak Wasilków, Choroszcz, Supraśl, Zabłudów.
Jeśli idzie o miasta i osiedla wyspecjalizowane, to poza niewątpliwym rozwojem osiedli wypoczynkowych trudno jest zakładać taki rozwój