Systemy społeczno-kulturowe podlegają współcześnie wielokierunkowej przemianie, jak twierdzą niektórzy - o rewolucyjnym wręcz charakterze. Dotyka to zarówno obszarów rozwiniętych gospodarczo i cywilizacyjnie, jak i pod różnymi względami i z różnych powodów zaniedbanych. Jedną z najważniejszych cech tych zmian jest nierównomierny rozwój: nie chodzi tylko o to, że pewne regiony rozwijają się szybciej, a inne wolniej. Dotyczy to też konkretnych grup społecznych czy elementów ich lokalnych kultur (np. w obrębie danej grupy szybciej przyswajany jest postęp technologiczny - wolniej zmieniają się obyczaje, a jeszcze wolniej świadomość społeczna, albo przeciwnie: świadomość społeczna zmienia się szybciej niż warunki życia grupy).
Główne czynniki „odpowiedzialne" za zmianę w Polsce i warunkujące stan kultury to:
• przyśpieszenie technologiczne, dokonujące się zarówno w skali światowej, jak i krajowej (np. robotyzacja, internet, telefonia komórkowa);
• transformacja systemu społeczno-kulturowego (zmiany w strukturze społecznej, przemiany w stylach życia i praktykach kulturalnych oraz w formach i treściach komunikacji);
• trend globalizacyjny, a dokładniej procesy glokalizacyjne (polegające na łączeniu elementów globalnych z lokalnymi);
• przemiany świadomościowe (np. w sferze światopoglądów, aspiracji, motywacji);
• zmiany nastawień emocjonalnych (np. w sferze zaufania, empatii, zadowolenia z życia, poziomu agresji itd.).