Polityka innowacyjna w Unii Europejskiej i Polsce 15
selekcjonują i wchłaniają innowacje technologiczne”™. Bezdyskusyjnym jest, iż rządy działające w takowej konstrukcj i, j ak również forma prowadzonej przez nie polityki, powinny nastawione być na wsparcie procesów innowacyjnych. A to wszystko, by w przyszłości na podstawie obserwacji, przygotowywania i realizowania długookresowej polityki innowacyjnej, móc w końcu powiedzieć, że została ona wypracowana i możemy być z niej zadowoleni.
Zgodnie ze standardami międzynarodowymi zawarty mi w dokumentach OECD, takich jak podręczniki Frascati Manuał i Oslo Manuał, polityka innowacyjna rozumiana jest jako jedna z polityk gospodarczych, która skupia się na następujących obszarach:
• wzmacnianie powiązań w Narodowym Systemie Innowacji,
• kształtowanie i rozbudowywanie zdolności do wprowadzania innowacji w dziedzinie techniki i technologii, jak również organizacji, czy edukacji,
• optymalne wykorzystanie innowacji jako podstawowego czynnika wzrostu gospodarczego oraz rozwoju społecznego i ekonomicznego, wpływającego na wzrost liczby trwałych miejsc pracy,
• dokonywanie w przemyśle strukturalnych zmian technicznych, technologicznych i jakościowych,
• wykorzystanie współpracy międzynarodowej, jak również procesów globalizacji w gospodarce15.
Zgadzając się z powyżej zaprezentowanymi definicjami polityki innowacyjnej, uważam, że jest ona działaniem państwa na rzecz wzrostu poziomu innowacyjności danego kraju, a co za tym idzie umocnienia jego korzystnej pozycji w stosunku do krajów konkurujących, a także rozwoju całej gospodarki, przy wykorzystaniu stosownych narzędzi i nadzorze odpowiednich instytucji.
Można śmiało stwierdzić, iż polityka innowacyjna stanowi jedną z najistotniejszych polityk rządów krajów Unii Europejskiej, a jej znaczenie wynika z dwóch podstawowych faktów. Po pierwsze z roli, jaką innowacje technologiczne i organizacyjne odgrywają we wzroście gospodarczym i rozwoju społeczno-ekonomicznym. Ekonomiści szacują, że aż 2/3 wzrostu krajów rozwiniętych powiązanych jest z wprowadzaniem innowacji. We współczesnych gospodarkach maleje waga tradycyjnych czynników wzrostu
14 Okoń-Horodyńska E., Narodowy system innowacji w Polsce, AE, Katowice 1998.
15 Frascati Manuał 2002, The Measurement ofScientific and Technological Activities, Proposed Standard Practice for Surveys on Research and Experimental Development, OECD Publishing,