Dzieci zmieniają się w miarę jak rosną, a te zmiany odzwierciedlają się w sferze poznawczej, emocjonalnej i behawioralnej.
1. Perspektywa normatywno-rozwojowa podkreśla potrzebę oceniania tych sfer w relacji do:
• wieku dziecka, płci, statusu społeczno-ekonomicznego, pochodzenia etnicznego, oraz innych potencjalnie istotnych zmiennych demograficznych;
• dotychczasowego rozwoju dziecka w tych sferach i jego wpływu na obecny i przyszły rozwój.
Tak więc podejście normatywno-rozwojowe ocenia funkcjonowanie poznawcze, emocjonalne i zachowanie dziecka w odniesieniu do grupy reprezentatywnej (złożonej zazwyczaj z dzieci w tym samym wieku, co badane dziecko) i stara się określić zmiany zachodzące w funkcjonowaniu dziecka w miarę, gdy ono rośnie.
2. Perspektywa behawioralna zwraca uwagę na istotność:
• określania intraindywidualnych (zachodzących wewnątrz osoby) zmian w zachowaniu,
• wybierania specyficznych zachowań do zmiany,
• określania czynników środowiskowych mogących kształtować i kontrolować zachowanie.
Jednoczesne stosowanie różnorodnych metod oceny psychologicznej dzieci wynika z przekonania, że najlepsze rezultaty przynosi połączenie najlepszych tradycji podejścia normatywno-rozwojowego i behawioralnego.
Sattler, J. M. (1992). Assessment ofchildren. San Diego: Jerome M. Sattler, Publisher, Inc.
12