3784499558

System polski

Poniżej znajdziecie informacje dotyczące dokumentowania źródeł w tradycyjnym polskim systemie. Informacje te nie są wyczerpujące, jednak zawierają najczęściej wykorzystywane sposoby tworzenia przypisów i bibliografii. Więcej informacji udzieli wam nauczyciel, bibliotekarz lub możecie sięgnąć po bezbłędnie zredagowane książki, które mogą posłużyć za wzór (na przykład wydania Biblioteki Narodowej).

Przypisy

W polskim systemie dokumentowania źródeł cytat lub przytoczenie czyjejś myśli dokumentujemy, korzystając z przypisów dolnych (tak jak w tym przewodniku). Bardzo łatwo je zrobić w komputerze: wybieramy Wstaw, a następnie opcję Przypis. Numer przypisu powinien być umieszczony po cudzysłowie, ale przed kropką.

„Uczciwość pisarska nie pozwalała mu wpajać w czytelników przekonań papierowych, czysto teoretycznych, osobiście niejako niezweryfikowanych"⁴

W przypisie wpisujemy źródło. Zanim pokażemy dokładnie, w jaki sposób należy stworzyć przypis, określmy ogólne zasady dokumentowania. W przypisie zawsze powinny znajdować się następujące elementy: imię i nazwisko autora, pełny tytuł (czasami tytuły składają się z dwóch części - w przypisie powinniśmy umieścić obie) -zapisany kursywą lub podkreślony, data i miejsce wydania oraz numer strony, z której pochodzi cytat. Wszystkie informacje znajdziecie na karcie tytułowej książki. W wypadku cytatu z Internetu należy podać datę wejścia na stronę, z której pochodzi cytat. Należy zwrócić uwagę na znaki interpunkcyjne oddzielające poszczególne elementy - nie są one dowolne.

Dzieło jednego autora: M. R. Mayenowa, Poetyka teoretyczna. Zagadnienia języka, Wrocław 1974, s. 290.

Dzieło jednego autora (w tłumaczeniu): M. Bachtin, Problemy poetyki Dostojewskiego, tłum. N. Modzelewska, Wrocław 1970, s. 83-85.

Dzieło wielu autorów: G. Lakoff, M. Johnson, Metafory w naszym życiu, Przeł. T. P. Krzeszowski, Warszawa 1988, s. 73.

Dzieło pod redakcją: Wypowiedź literacka a wypowiedź filozoficzna, pod red. M. Głowińskiego i J. Sławińskiego, Wrocław 1982.

20