3784499778

maltorfoEii 'ffmk* 1    Prin^Mia

Tajemnica skuteczności mantr

m iwaSfcfłtiHi 'i4^wMhfi Mn^ *1 a

Alfabet sanskrycki devanagari, który został objawiony riszim, ma pięćdziesiąt liter (w tym szesnaście samogłosek), które, według nauki duchowej, są nośnikami pewnych szczególnych boskich energii i wyrażają siły duchowe. Z tego właśnie powodu sanskryt jest uznawany za język święty, który otwiera naturalny dostęp do wyższych płaszczyzn świadomości.

Nie tylko sanskryt, ale również każdy inny język świata posiada swoją specyficzną energię i częstotliwość drgań. Poprzez swoje szczególne brzmienie oddziałuje na posługujących się nim ludzi. Proces ten jest tak daleko posunięty, że już z samego brzmienia języka można wnioskować o mentalności i sposobie myślenia ludów, które nim mówią. Podczas gdy sanskryt jest językiem modlitwy i zwracania się do Boga, rosyjski na przykład jest uważany za język szczególnie uczuciowy. Niemiecki określa się często jako język rozumu, za pomocą którego można wyrażać się jasno, pewnie i logicznie. (Jest interesujące, że publikacje fachowe pewnego niemieckiego badacza sanskrytu z XIX wieku są napisane w sposób tak jasny i rozumny, że indyjscy językoznawcy uczyli się języka niemieckiego, aby móc je czytać).

Dowodów na specyficzną częstotliwość drgań różnych języków dostarczają również opisywane już eksperymenty z kryształami wody Ma-saru Emoto. Na zdjęciach kryształów można zobaczyć, jak różne są drgania poszczególnych języków. Słowo szczęście wypowiedziane „do wody” w każdym języku świata wywołuje tworzenie przez nią wspaniałych form krystalicznych, choć można też zaobserwować drobne różnice w ich kształtach w zależności od drgań - na przykład języka japońskiego, francuskiego czy niemieckiego.

Pomijając kwestię różnych języków świata, w których mantra działa poprzez brzmienie słów, mamy też do czynienia z różnymi płaszczyznami mowy. Najbardziej podstawowe jest rozróżnienie pomiędzy językiem codziennym a językiem rytuałów. W starożytnych Indiach opracowano

33