3784502860

działa i od gęstości cieczy. Wniosek ten jest podstawą tzw. paradoksu hydrostatycznego.

P=pghS    P=pghS    P=pghS

Q=P    Q>P    Q<P

Skąd ta różnica?

Przedstawmy odpowiedź dla środkowego naczynia (dla pozostałych rozwiązanie będzie podobne).

Z rysunku widzimy, że tym razem ścianki boczne działają na ciecz siłami Fp oraz F2’ których suma Fjcianek jest przeciwnie skierowana do siły ciężkości Q cieczy. Dlatego parcie cieczy na dno naczynia będące różnicą Q oraz Fjcianek jest mniejsze od ciężaru cieczy.

Wniosek:

Parcia słupów cieczy o takiej samej wysokości h wywierane w naczyniach na ich dna o takiej samej powierzchni są jednakowe (bez względu na masę wody w naczyniu).

Stąd już blisko do doświadczenia Pascala, który niewielką ilością wody rozsadził beczkę.

Rysunek, przedstawiający doświadczenie Pascala, tłumaczy w jaki sposób można w beczce wytworzyć duże ciśnienie. Zgodnie z prawem Pascala:

Wzrost ciśnienia spowodowany wywieraniem na ciecz nacisku o dowolnym kierunku jest w każdym miejscu cieczy jednakowy.

Lub: W zamkniętej objętości nieściśliwego płynu zmiana ciśnienia jest przenoszona bez zmiany wartości do każdego miejsca w płynie i do ścianek zbiornika.

JS&

Innymi słowy, słup cieczy o wysokości h wywiera na ciecz w beczce jednakowy nacisk w każdym jej punkcie (strumienie cieczy wypływającej z otworów w beczce z różnych jej miejsc są tym większe, im wyższy jest słup cieczy

zewnętrznej). Z prawa Pascala korzystamy, budując prasy hydrauliczne,

podnośniki, hamulce.