4461062188

literatury tematu pracy oraz podaje się im informacje dotyczące przygotowania ich pierwszych samodzielnych wystąpień.

W części drugiej seminarium słuchacze w ramach sesji spontanicznego myślenia, referują problematykę i koncepcję swej pracy dyplomowej na tle dotychczasowego stanu wiedzy opisanego w dostępnej literaturze. Podczas referowania należy wyjaśnić jak doszło do sformułowania danego tematu, określić problem badawczy, hipotezy robocze, cel główny pracy, cele szczegółowe, podać koncepcję jej wykonania i omówić dostępne dane literaturowe oraz wynikające stąd wnioski. Referowanie powinno by treściwe i zwięzłe. Czas referowania jest zwykle ograniczony (około 15 min.), należy zatem unikać podawania danych nie wiążących się z tematem.

Sesje spontanicznego myślenia charakteryzują się zbiorowym generowaniem myśli uczestników zebrania i prowadzi do wielu oryginalnych pomysłów i propozycji rozwiązań doskonalących przedstawiane koncepcje prac. Kombinacje wygenerowanych pomysłów stymulują inwencję uczestników i sprzyjają nowatorskim pomysłom. W trakcie sesji zabrania się prowadzenia krytyki przedstawianych koncepcji realizacji pracy jak i zgłaszanych pomysłów. Oczywistym jest, że wśród proponowanych rozwiązań mogą pojawić się równie chybione lub wręcz nierealistyczne pomysły, ale i one są często wartościowe, ponieważ mogą wyzwolić ciekawe koncepcje u innych uczestników sesji.

Po tych wystąpieniach słuchacze realizują pod nadzorem promotorów, publicznie już zreferowane i zaakceptowane tezy swoich prac dyplomowych. W tym czasie jest możliwość zrealizowania przez wykładowcę zagadnień z zakresu metodyki badań naukowych, zasad planowania i realizacji badań, pisania pracy dyplomowej, jej oceny, przebiegu obrony pracy i egzaminu dyplomowego.

Po wykonaniu przez słuchaczy części doświadczalnych swoich prac winna mieć miejsce kolejna część seminarium, w której dyplomanci referują uzyskane wyniki. W tych autoreferatach należy podać uściślony ostatecznie temat i cel pracy, zreferować co zostało zrobione i jakie uzyskano wyniki, sposób ich opracowania oraz wnioski wynikające z pracy. Ogólna dyskusja, umiejętnie kierowana i w razie potrzeby podsycana przez prowadzącego seminarium, jest miarą aktywnego uczestnictwa słuchaczy w seminarium.

W końcowej części seminarium można przeprowadzić próbną obronę pracy, przygotowującą do obrony pracy i egzaminu dyplomowego.

Seminarium dyplomowe zalicza się na podstawie aktywnego w nim udziału oraz oceny przebiegu dwukrotnego referowania pracy własnej dyplomanta.

Poza seminarium dyplomant powinien okresowo (nie rzadziej niż co miesiąc) konsultować się ze swym promotorem w celu zapoznania go z postępami w swej pracy, uzyskania porady w zakresie napotykanych trudności i otrzymania odpowiednich wskazówek metodologicznych.

1.3 Elementy metodologii pracy naukowej.

Praca naukowa jest szczególną formą pracy twórczej, z zadaniem pojęciowego odzwierciedlania rzeczywistości (poznawanie, stwierdzanie, odkrywanie prawdy). Cechą znamienną pracy naukowej jest:

-    odzwierciedlanie, czyli poznawanie dotychczas nie znanych części rzeczywistości lub ich układów;

-    wywoływanie, przy pomocy odpowiednich środków technicznych, zjawisk w przyrodzie w sposób "naturalny" nie występujących i ich poznawanie;

-    konstrukcja pojęć lub modeli opartych na naukowym odzwierciedlaniu bytu, służących pracy badawczej lub dla określonych form społecznej walki o byt (np. nauki techniczne).

W naukach technicznych poznawanie fragmentów rzeczywistości oraz konstrukcja pojęć lub wzorów wystpują łącznie.