5172654031

Terapia przez sztukę przynosi korzyści, dzięki zarówno samej aktywności podczas tworzenia ale również posiada aspekt motywacyjny i wartościujący. Wiemy bowiem, że twórczość osób niepełnosprawnych wychodzi coraz częściej na światło dzienne. Ich prace są doceniane, sprzedawane, zdarza się również, że jest sposób aby zarabiać na swoje utrzymanie. Coraz więcej spotyka się wystaw w domach kultury, galeriach czy muzeach. Podnosi to efektywność tej terapii. Osoby te czują się nie tylko wyzwolone tworząc ale czują się dumne i doceniane widząc reakcję innych ludzi na ich twórczość.

Konkluzja końcowa

Każdy z nas nosi w sobie piękno. Cała sztuka polega na tym, by umieć je odkryć.

— Erie- Emmanuel Schmitt

Codzienność staje się nieustanną próbą odnalezienia w sobie, w drugiej osobie piękna. Sztuka natomiast jest sposobem na wydobycie tego piękna, które tkwi w środku człowieka. Często nie zdając sobie sprawy z naszych możliwości, czy z możliwości drugiej osoby, dzięki sztuce odkrywamy jej duszę, nadajemy kształt jej człowieczeństwu i ukazujemy sens jej istnienia. Dzięki stworzeniu możliwości obcowania ze sztuką przyczyniamy się do ustawicznego rozwoju osobowości człowieka. Wymaga to oczywiście starannego przygotowania, odpowiedniego, indywidualnego podejścia i znajomości możliwości i ograniczeń danej osoby. Osoba niepełnosprawna będzie aktywna w momencie gdy stworzymy jej takie warunki by mogła czuć się bezpieczna, kiedy jej potrzeby i zainteresowania będą brane pod uwagę, kiedy będzie czuła się dobrze wykonując daną czynność co znaczy, że będzie miała poczucie tego, co robi, kiedy podczas zajęć będą jej towarzyszyć emocje i uczucia, kiedy będzie miała poczucie, że coś od niej zależy, a w końcu kiedy będąc docenianą ze strony osoby prowadzącej będzie budowała poczucie własnej wartości.

W zależności od wieku osoby niepełnosprawnej intelektualnie sztuki plastyczne będą przybierać różne role. Na etapie szkolnym będą realizować cele edukacyjne i wpływać na rozwój i nabieranie umiejętności potrzebnych w codziennym funkcjonowaniu. Będą służyć usprawnianiu niezaburzonych funkcji fizycznych i psychicznych, korygowaniu nieprawidłowości rozwojowych i rozwijaniu uzdolnień uczniów. Program plastyki w swoich treściach ukierunkowany jest na działalność i usprawnianie motoryki małej, gdyż funkcje te są punktem wyjścia w terapii i rewalidacji dzieci niepełnosprawnych intelektualnie. Terapia plastyczna w domach pomocy społecznej natomiast będzie podtrzymywała rozwinięte przez szkołę umiejętności, będzie sprzyjać dalszemu rozwojowi, a przede wszystkim będzie formą

10