7133531990

5. Znajdowanie drogi na terenie kampusu

5.1. Dostępne środki informacji wizualnej

Bardzo ważnym czynnikiem wpływającym na zachowanie się pieszego w nowym środowisku jest możliwość samodzielnego nabywania orientacji bez środków dodatkowych (informacji słownej czy dodatkowej wizualnej). Logika struktury przestrzennej oraz jej czytelność jest szczególnie istotna nie tylko dla osób odwiedzających dane miejsce po raz pierwszy, ale również dla osób niewidomych i niedowidzących. Niestety „chociaż czytelność od dawna zajmuje poczesne miejsce w literaturze dotyczącej nauk behawioralnych i podstaw planowania, stosunkowo mało wysiłku wkładano dotąd w tworzenie czytelnych budynków. Garling oraz Abu-Ghazeh opisują trzy cechy środowiska fizycznego, które ułatwiają znalezienie drogi” [Bel 2004]:

-    stopień zróżnicowania - lepiej zapamiętywane są te budynki, które wyróżniają się kształtem, łatwo je dostrzec, są dobrze utrzymane i wolno stojące,

-    dostępność wizualna - stopień w jakim różne elementy otoczenia mogą być widziane z różnych punktów,

-    złożoność planu przestrzennego - „odnosi się do ilości i stopnia trudności informacji, jakie należy przetworzyć, aby móc poruszać się w otoczeniu. Nazbyt duża złożoność utrudnia zarówno nawigację jak i uczenie się” [Bel 2004].

O ile stopnia zróżnicowania budynków Politechnice odmówić nie można, o tyle zwarta zabudowa i zagospodarowanie terenu znacząco ograniczają dostępność wizualną budynków. W takich sytuacjach na ratunek przychodzą mapy oraz inne informacje wizualne.

Mapy dostarczają bezpośredni wgląd we wzajemne relacje odległości i położenia, dając osobom je studiującym możliwość nabycia wiedzy przekrojowej o danym terenie [Bel 2004]. W założeniu każdy student pierwszego roku podczas immatrykulacji otrzymuje wraz z indeksem i kalendarzem akademickim mapę kampusu. Przez ostatnie kilka lat były to mapy przedstawione w załączniku 2, od bieżącego roku zaś zastąpiono je nieco bogatszą, odświeżoną wersją (zał. 3). Niestety oba plany inspirowane są planami wprowadzonymi 1980 roku (zał. 4), kiedy to sytuacja na drogach była diametralnie inna i nie zwracano aż tak dużej uwagi do sterowania ruchem jak dzisiaj. Mapy te stanowią głównie PR-owską prezentację ilości budynków Politechniki, nie zaś realną pomoc w odnajdywaniu drogi - nie odzwierciedlają rzeczywistej sytuacji na kampusie oraz nie posiadają istotnych elementów orientacyjnych: innych budynków, zamkniętych przejść, niektórych ulic, ciągów pieszych, czy chociażby przystanków komunikacji zbiorowej i parkingów. Mapa przedstawiona w załączniku 3 co prawda stara się przedstawić elementy ciągów pieszych, ale ogranicza się tylko do kilku miejsc na terenie kampusu. Dodatkowo tym samym kolorem zaznaczone są nieprzyjazne pieszym parkingi oraz odcinki dróg wewnętrznych wyłączone z ruchu pieszego. Wszystkie te wady mogą wprowadzać pieszego w błąd i dezorientację oraz przyczynić się do wydłużenia czasu podróży bądź konieczności zaczerpnięcia wiedzy u przypadkowego przechodnia. Dodać należy również, że co roku uroczystość wręczenia indeksów odbywa się dopiero w drugim tygodniu zajęć. Jak zatem odnaleźć mają drogę nowi studenci oraz osoby trafiające na uczelnię okazjonalnie ?

Władze uczelni wprowadziły w pewnym sensie interaktywne plany kampusu na stronie Politechniki. „Niektórzy badacze pokazali, źe podróże w wirtualnej rzeczywistości mogą być nawet bardziej efektywne niż mapy” [Bel 2004]. Nie rozwiązuje to jednak problemu. Bardzo dużo osób nie ma możliwości wcześniejszego sprawdzenia mapy lub co bardziej realne może nie wiedzieć ojej istnieniu w internecie. Co więc mają począć takie osoby ?

Wychodząc im naprzeciw, władze uczelni umieściły na terenie kampusu, podobne do przedstawionej w załączniku 1 mapy w większym formacie (rys. 4.1) w ilości... dwóch sztuk. Niestety, jak by się mogło wydawać problem z ilością dostępnych planów nie jest

17