7133531988

najważniejszym parametrem projektowanych parkingów na terenie kampusu jest ilość miejsc parkingowych, a nie logiczne poprowadzenie pieszych. Kierując się ulicą Janiszewskiego w stronę budynków D-l i D-2 nie ma możliwości swobodnego przejścia nie wkraczając na teren zajęty już przez samochody. Chodniki wydają się tu być połączeniem jednego parkingu z drugim, a nie siecią dogodnych pieszemu ciągów komunikacyjnych. Pieszy zmuszany jest do przeciskania się między pojazdami, nadkładania drogi i wkraczania na jezdnię, bo w miejscu, w którym powinien znajdować się chodnik znalazło się kilka miejsc parkingowych.

Podobnych przykładów można znaleźć jeszcze wiele. Oprócz powyżej opisanych problemów związanych z formą kampusu i prowadzeniem ciągów komunikacyjnych, doszukać się można wielu innych czynników wpływających na ruch pieszy. Zostaną one opisane w kolejnych rozdziałach pracy.

3.4. Dostęp do kampusu a osoby niepełnosprawne

Spore problemy z dostępem do kampusu lub późniejszym wydostaniem się z niego, mogą mieć niewidomi oraz osoby poruszające się na wózkach. Problemy te związane są głównie z niedostosowaną infrastrukturą na przystankach i węźle przesiadkowym, taborem komunikacji zbiorowej oraz brakiem należytej informacji pasażerskiej skierowanej ku niewidomym.

Władze miasta Wrocławia nie przewidziały dotychczas możliwości wręczenia niewidzącym pilotów ułatwiających korzystanie z komunikacji miejskiej czy umieszczenia na przystankach rozkładów jazdy pisanych brajlem. Wspomniane wyżej piloty, po naciśnięciu przycisku, uruchamiają w zbliżającym się pojeździe nagranie z zapowiedzią linii, po której porusza się on porusza. Dźwięk informacji spełnia pośrednio również inną rolę. Słysząc ją, kierowca powinien otworzyć wszystkie drzwi pojazdu, oszczędzając niewidomym czasu i nerwów przy poszukiwaniu przycisku otwierającego wejście. Proponowany system z powodzeniem działa przykładowo w litewskim Wilnie [ZTM 2011].

Problem związany z brakiem informacji pasażerskiej dla niewidomych występuje również w samych pojazdach. Coraz częściej spotkać się można z sytuacją, w której motorniczy zapomina, bądź nie chce włączyć informacji głosowej wewnątrz pojazdu. W sytuacji takiej niewidomy znajdujący się w pojeździe może mieć problem z orientacją, na którym przystanku wysiąść.

Pewnym ratunkiem dla Wrocławia, może być działający niezależnie Wortal Telekomunikacyjny PasjaGSM [Pas 2011], który dla wybranych miast stworzył mobilne, bezpłatne rozkłady jazdy, działające na udźwiękowionych telefonach komórkowych¹. Jak dotychczas to jedyne (poza pomocą przypadkowych osób) udogodnienie w korzystaniu z komunikacji zbiorowej dla niewidomych we Wrocławiu.

Z innymi problemami dostępowymi spotykają się osoby niepełnosprawne poruszające się na wózkach, bądź ograniczone ruchowo. Pojawiające się na Rondzie Reagana i przystankach tramwajowych na Klinikach problemy wynikają z braku wyniesienia peronów ponad poziom jezdni. Problemy potęguje również dostępny na liniach tabor tramwajowy, który w dużej mierze nadal nie posiada niskiej podłogi. Pochwalić jednak należy fakt umieszczania na rozkładach jazdy informacji, który kurs obsługiwany jest przez tabor niskopodłogowy. Niestety dotyczy to wyłącznie linii autobusowych.

Wszystkie powyżej przedstawione problemy sprawiają, że kampus Politechniki może być trudno dostępny dla osób niepełnosprawnych ruchowo oraz niewidomych.

15

1

Telefon dla niewidomych wyposażony w oprogramowanie odczytujące ekran.