7133531999

3.2. Uwarunkowania historyczne

Początków budowy dzisiejszego kampusu Politechniki, szukać należy już w 1900 roku, kiedy to gazeta „Schlesische Zeitiig” „donosiła, że na porządku dziennym obrad Parlamentu Prowincji Śląskiej stoi, ważny dla przyszłości Śląska, wniosek o powołanie przez rząd krajowy wyższej uczelni technicznej we Wrocławiu. (...) Zezwolenie na utworzenie uczelni zostało wydane w roku 1904. Władze miasta przeznaczyły na ten cel działkę o powierzchni 3,4 ha, położoną nad głównym korytem Odry w pobliżu śluzy (Scheitnitiger Schleuse), pomiędzy dzisiejszymi ulicami: wybrzeże Wyspiańskiego, Norwida, Smoluchowskiego i Łukasiewicza.” [Pyt 2011] W chwili otwarcia w 1910 r. Królewskiej Wyższej Szkoły Technicznej we Wrocławiu (Konigliche Technische Hochschule Breslau), oddano do użytku zespół reprezentacyjnych budynków usytuowanych wokół wewnętrznego dziedzińca, który obejmował gmach główny (stanowiący północą część obecnego gmachu głównego A-l) oraz szereg budynków przeznaczonych dla poszczególnych kierunków uczelni (rys. 3.3). Wszystko to w połączeniu z innymi obiektami naukowymi w okolicy stworzyło w Breslau tzw. dzielnicę naukową.

Rys. 3.3. Technische Hochschule Breslau w 1911 r.

Analizując historyczne mapy Wrocławia z początku XX w. zauważyć można, iż władze miasta postanowiły posadowić uczelnię niedaleko od centrum miasta, w bliskim sąsiedztwie zabudowań mieszkalnych i innych obiektów naukowych, pozostawiając niewiele terenu na ekspansję. Świadczyć to może o braku zamysłu władz dotyczącego pokaźnej rozbudowy kampusu, co stanowi problem do dnia dzisiejszego. Zamysł ten nie był charakterystyczny tylko i wyłącznie dla władz miasta Wrocławia, ale również dla wielu zachodnich uczelni wyższych powstałych z końcem XIX lub początkiem XX wieku. Sztandarowym przykładem takiego planu zagospodarowania mogą być Uniwersytety w Leeds, Londynie czy Detroit [Edw 2000], Nadmienić jednak należy, iż w początkowym zamyśle zakładano duże obszary rekreacyjne od strony dziedzińca oraz swobodny dostęp do budynków od strony ulic oraz sieci alejek (zał. 1). Zauważyć należy również fakt istnienia jednej z głównych alei łączącej dzisiejsze ulice Norwida i Łukasiewicza stanowiącą doskonałe połączenie gmachu głównego z tylnym wejściem dzisiejszego budynku B-l (rys. 3.4).

„Zakończenie budowy drugiego etapu kompleksu budynków T. H. Breslau przewidywane było na rok 1915. Wybuch pierwszej wojny światowej przekreślił realizację

7