Głównym celem wychowania pierwotnego było przeżycie. We wspólnotach pierwotnych nastąpił podział czynności i obowiązków. Zadaniem mężczyzn była obrona i polowanie. Syn zawsze naśladował ojca, córka matkę.
Wychowaniem pierwotnym można więc nazwać bezpośrednie działanie osób starszych na młodsze.
Wychowania pierwotne nie zmierzało do zaspokajania osobistych potrzeb tylko do realizacji celów całej wspólnoty- przeżycia.
Charakterystyczną cechą wychowania w społeczeństwie pierwotnym było jednakowe, bezklasowe wychowanie oraz jego krótkotrwałość, bo w krótkim czasie można było przekazać cały zasób doświadczeń jakie dane plemię posiadało.