stopowej oraz części chwytowej wykonanej ze stali niestopowej. Kanały wzdłuż wiertła doprowadzające pod wysokim ciśnieniem ciecz chłodząco-smarującą do strefy skrawania pozwalają na ciągłą pracę wiertła. Przykłady wierteł lufowych zamieszczono na rys.2.
Rys.2. Przykłady wierteł lufowych [asco.pl]
Głębokie otwory można wykonywać również za pomocą wierteł działowych. Ze względu na możliwość zakleszczenia się, wiertło pracuje z małym posuwem. Wydajność jest tym samym niewielka. Narzędzie te stosuje się do wykonywania otworów nawet o średnicach poniżej 0,lmm. Budowa wiertła działowego przedstawiona jest na rys.3.
W odróżnieniu do wyżej wymienionych wierteł, zasada pracy wiertła trepanacyjnego jest inna. W wiertłach krętych, piórowych, lufowych, całość materiału pochodząca z otworu usuwana jest w postaci wiórów. Podczas wiercenia trepanacyjnego rdzeń nie jest skrawany, usuwany jest jedynie materiał na obwodzie otworu. Zapotrzebowanie na moc jest mniejsze niż w przypadku wiercenia pełnego. Ten rodzaj wiercenia jest wykorzystywany do różnego rodzaju wierceń przelotowych wykonywanych m.in. za pomocą mobilnych wiertnic. Gorzej jest w przypadku otworów nieprzelotowych, gdzie problem stanowi usunięcie pozostałego rdzenia. Wiertła trepanacyjne są powszechnie zwane koronami (wiertłami koronowymi). Na rys. 4 zamieszczono przykład wiertła trepanacyjnego.
6