93764006

Elementy składowe kotłowni parowej

Rys. 28: Pomost roboczy kotła montowany na wszystkich kotłach parowych Vitoplex-LS oraz kotłach parowych Vitomax 200-HS

Przekazywanie ciepła rozkłada się na poszczególne ciągi następująco:

-    1 ciąg i komora nawrotna: ok. 35%

-    2 i 3 ciąg płomieniówkowy: ok. 65%.

Konstrukcja kotła Vitomax 200-HS charakteryzuje się następującymi cechami:

-    niskoemisyjne spalanie z niską emisją tlenków azotu, dzięki małemu obciążeniu komory spalania

-    duża przestrzeń parowa, duża powierzchnia parowania i zintegrowany odkraplacz podwyższają jakość pary

-    wygodne serwisowanie dzięki chłodzonej wodą tylnej komorze nawrotu, bez wymurówki

-    duże drzwi wyczystkowe

-    przystosowane do chodzenia górne pokrycie kotła (w zakresie dostawy) - ułatwia montaż i chroni izolację cieplną przed uszkodzeniem (rys. 28)

-    wysokie bezpieczeństwo eksploatacji i długa żywotność dzięki obszernemu płaszczowi wodnemu i dużym odstępom między pło-mieniówkami

-    duża pojemność wodna gwarantuje dobre krążenie wewnętrzne

i skuteczne przekazywanie ciepła

-    nieznaczne straty na promieniowanie, dzięki zespolonej izolacji cieplnej grubości 120 mm i chłodzonej wodą ścianie przedniej

-    niskie opory przepływu po stronie spalin, dzięki konwekcyjnym powierzchniom grzewczym pło-mieniówek z dużą średnicą.

Moce maksymalne kotłów parowych określa norma europejska EN 12953 i są one wiążące dla producentów. Kotły opalane gazem budowane są do wydajności 25 t/h a opalane olejem - do 19 t/h. Dopuszczalne maksymalne ciśnienia robocze mogą wynosić do 25 bar, zależnie od typu i wielkości kotła.

W niektórych krajach organy dopuszczające wymagają dla kotłów o mocy od 12 MW przy opalaniu olejem wzgl. 15,6 MW przy opalaniu gazem, zainstalowania punktów pomiarowych do kontroli temperatury pło-mienicy.Takie punkty pomiarowe można bez problemu wbudować w kotły Vitomax.

16