Do kotła parowego należy armatura zabezpieczająca, regulacyjna, wskazująca i odcinająca, zespół pomp zasilających, palenisko (palnik) i rozdzielnica elektryczna i szafa sterująca urządzeniami regulacji na kotle. Dobór tych poszczególnych komponentów, należących do kotła parowego, zależy od zakładanego przez użytkownika sposobu prowadzenia ruchu instalacji i stosowanego paliwa.
Szczególne znaczenie mają zawory odmulające i odsalające na kotle.
Są one nieodzowne do zapewnienia bezpiecznej, ciągłej pracy kotła parowego. Podczas ruchu kotła tworzą się osady mułów, które okresowo należy usuwać z kotła. Służy do tego tzw. zawór odmulający (rys. 31), poprzez który spuszcza się wodę z dolnego rejonu kotła. Przy jego nagłym otwarciu silny strumień wody powoduje skuteczne wypłukanie mułu z dolnej części kotła.
Podczas wytwarzania pary w wodzie pozostają rozpuszczone w niej sole, pochodzące z uzdatniania chemicznego, zwiększając stopień zasolenia wody kotłowej. Duże stężenie soli powoduje krystalizację soli na powierzchniach wymiany ciepła, pogarszając przekazywanie ciepła i wywołując korozję i powstawanie piany, która może przedostawać się do instalacji parowej. Pogarsza to jakość pary, a tworzące się w instalacji korki wodne obciążają armaturę. Piana zakłóca także działanie regulatorów poziomu, utrzymujących stały poziom wody w kotle. Zadaniem zaworów odsalających jest więc niedopuszczanie do przekroczenia określonego stężenia soli. Wbudowana w kocioł elektroda konduktancyjna mierzy stężenie soli i przy przekroczeniu wartości zadanej powoduje otwarcie zaworu odsalającego (rys. 32).
Rys. 31: Automatyczny zawór do okresowego odmulania kotła
Rys. 32: Zawór
odsalający
17