2208634121

Katarzyna Korecka Nr albumu: bd23906 Administracja Publiczna Tryb: Niestacjonarny Bydgoszcz

Georg Wilhelm Friedrich Hegel urodził się w roku 1770 w

Stuttgarcie, pochodził z rodziny urzędniczej, niemiecki filozof, twórca wielkiego systemu idealistycznego, który wywarł ogromny wpływ na myśl XIX i XX wieku. Jego pierwszym zainteresowaniem była teologia, którą studiował. Mając trzydzieści jeden lat wystąpił na polu filozofii. Przez jakiś czas pełnił funkcje dyrektora gimnazjum klasycznego w Norymberdze. Wykładał na uniwersytecie w Jenie, jako docent, a później jako profesor nadzwyczajny. Najważniejsze dzieła Hegla to:

Fenomenologia ducha’ (1807),

Nauka Logiki w trzech tomach (1812-1816),

Encyklopedia nauk filozoficznych w zarysie (1817-1831),

Zasada filozofii prawa (1821).

Dzięki wydanym przez Niego w 1816 i 1817 r. dzieła sprawiły to, że wykładał także na uniwersytetach w Heidelbergu i Berlinie. Co ciekawe, Hegel był kiepskim mówcą i miał nieprzyjemne usposobienie, jednak jego myśl okazała się dla elity tamtych czasów niesłychanie atrakcyjna. Stworzony przez niego system filozoficzny zyskał niekwestionowaną pozycję w kraju zdobył wielu uczniów i sławę największego filozofa niemieckiego - nazywano go urzędowym filozofem Prus i wyparł inne prądy. Zmarł u szczytu sławy na cholerę w 1831 r. w Berlinie.

Według Hegla filozofia nie może mieć charakteru empirycznego ani metafizycznego, jej przedmiotem powinien być Absolut. Owy Absolut nie jest ani substancją samą w sobie ani tożsamością miedzy tym co realne, a tym co idealne, lecz jest to wieczny duch będący w wiecznym rozwoju. Duchy „klasyczne” wyposażone są w wieczne i nieuchronne trwanie a duch Hegla w dynamikę. Jest to proces nieskończony i może być ujęty jedynie w pojęciu obejmującym całość tego rozwoju. Do zadań filozofii należy śledzenie rozwoju tego pojęcia w przyrodzie i w historii oraz umożliwienie zrozumienia kolejnych etapów stawania się tego pojęcia.

Cechami przypisywanymi filozofii Hegla są: panlogizm, dialektyka i idealizm. Panlogizm w ujęciu Hegla znaczy, że rzeczywiste jest tylko to co rozumowe. Dialektyka dla Hegla oznacza głos rozumu absolutnego w rozumie skończonym. Filozofia Hegla jest również idealizmem, a mianowicie idealizmem „ rozumu absolutnego” Podstawy idealizmu Hegla i jego systemu tworzy przekonanie, że Absolut nie jest niczym innym jak rozum i w związku z tym także człowiek ze swoim skończonym rozumem ma dostęp do Absolutu, że filozofia nie jest niczym innym jak rozsadzeniem skończonego rozumu przez absolutny i jego podniesieniem do rozumu absolutnego. Zdaniem Hegla filozofia musi być poznaniem „ducha absolutnego”, musi poznać jego ideę, podział i powrót do siebie, dlatego musi być poznaniem: idei, przyrody i moralności (logika, metafizyka i etyka). Potrzebą filozofii jest przezwyciężenie podziału między bytem i jego podziałem (przeciwieństwem) - w świecie

1