TURYSTYKA ETNICZNA
Ta forma w głównej mierze dotyczy turystyki międzynarodowej. Zaliczamy do niej podróże związane z miejscem pochodzenia (urodzenia i zamieszkania) w przeszłości, zarówno samych turystów, jak i ich przodków. Zatem będą to podróże odbywane przez emigrantów do kraju własnego pochodzenia lub podróże, w czasie których uczestnicy odwiedzają swoje dawne tereny, które w wyniku zmiany granic państwowych znajdują się aktualnie na terytorium innego kraju. Z tą formą wiąże się zjawisko diaspory, rozumiane jako rozproszenie danej narodowości na obczyźnie oraz powstawanie grup etnicznych na emigracji. Dla tych grup tuiystyka jest jedną z podstawowych form utrzymywania więzi z ojczyzną.
Turystyka etniczna ostatnio jest coraz bardziej modna. Edukuje i przypomina o wartościach najważniejszych w danej kulturze, mimo że posiada pewne cechy agroturystyki. Jednak różni się od niej, ponieważ odbywa się na odwzorowanej, charakterystycznej dla danej grupy etnicznej bazie w plenerze na przykład wiejskim oraz cechuje się naśladownictwem zasad i sposobu życia, ubioru w ramach obrzędu i kultury danej grupy etnicznej. Agroturystyka jest to forma wypoczynku w warunkach zbliżonych do wiejskich. Może być połączona z pracą u osoby zapewniającej nocleg. Traktowana jako alternatywne do rolnictwa źródło dochodu mieszkańców wsi. Ta forma masowej turystyki obejmuje różnego rodzaju usługi, począwszy od zakwaterowania, poprzez częściowe lub całodniowe posiłki, wędkarstwo i jazdę konną, po uczestnictwo w pracach gospodarskich. Polega na wykorzystaniu piękna krajobrazu wiejskiego i uatrakcyjnianiu gościom pobytu udziałem w codziennych zajęciach w gospodarstwie, w tradycyjnym rzemiośle artystycznym (np. haftowanie, szydełkowanie), w obrzędach ludowych oraz w przygotowywaniu potraw