4615488298

Efektywność terapii współuzależnienia

Katarzyna Kurza

Rok: 2000

Czasopismo: Terapia Uzależnienia i Współuzależnienia Numer: 4

Uświadomienie i zrozumienie własnej sytuacji, własnych zachowań i potrzeb, jest pierwszym krokiem ku zmianie.

W IV kwartale 1999 r. w 26 placówkach odwykowych na terenie kraju realizowano podstawowy program terapii współuzależnienia (PPTW) finansowany przez PARPA. Zajęcia grupowe odbywały się raz w tygodniu przez 3 godziny. Równolegle pacjent ki w większości placówek uczestniczyły raz na dwa tygodnie w spotkaniach indywidualnych.

Praca terapeutyczna odbywała się zgodnie z programem opracowanym przez Mirosławę Kisiel (Kisiel, 1997). Obejmowała następujące zagadnienia:

wiedza dotycząca choroby alkoholowej kto to jest alkoholik, objawy i fazy choroby alkoholowej, system iluzji i zaprzeczania, leczenie cho roby alkoholowej; wpływ choroby alkoholowej na rodzinę;

współuzależnienie w rodzinie alkoholowej nadodpowiedzialność i nadkontrola, niekierowanie wła snym życiem, bezsilność wobec alkoholizmu bliskiej osoby; psychologiczne skutki współuzależnienia (przystosowania do destrukcyjnego związku). Równolegle z oddziaływaniami terapeutycznymi realizowano projekt badawczy, mający na celu uchwycenie zmian w funkcjonowaniu kobiet współuzależnionych pod wpływem podstawowego programu terapii. Jego wyniki były szczególnie intrygujące z kilku względów, ale przede wszystkim dlatego, że przystępowaliśmy do przeprowadzenia pierwszej tego typu analizy.

W badaniu wykorzystaliśmy zestaw narzędzi stosowanych w programie APETOW. Pierwszy pomiar był przeprowadzany w fazie wstępnej terapii. Pomiaru drugiego dokonywano z chwilą kończenia przez pacjentkę programu terapeutycznego bądź wówczas, gdy przerywała ona kontakt z placówką.

Celem podstawowego etapu terapii była pomoc w rozpoznaniu przez osobę współuzależnioną sytuacji, w której się znajduje i zrozumienie przez nią schematów swojego postępowania w związku z alkoholikiem (Mellibruda, Sobolewska, 1997). Zmiany w funkcjonowaniu kobiet współuzależnionych pod wpływem terapii powinny zatem dotyczyć przede wszyst kim sfery behawioralno poznawczej. Tymczasem okazało się, że rezultaty podstawowego programu terapii dla współuzależnionych odnoszą się do wszystkich badanych przez nas obszarów, a więc również do sfery emocjonalnej oraz ogólnego stanu psychicznego.

Badana grupa składała się ze 166 współuzależnionych kobiet w wieku od 21 do 66 lat. Średnia

1/5