4804371540

Częstochowa 14.01.2013r.

Niepełna    )£&"+

200 C_zęsQ^A^^YCH0L0G|CZN⁰-^pEDAG0G|CZN⁰-^L0G0pEDYCZNA

Paulina Perlińska ur. 08.04.201 Or

Obecne rozpoznanie medyczne: wcześniactwo; zaburzenia integracji sensorycznej; w trakcie diagnozy w kierunku całościowych zaburzeń rozwoju. Na podstawie długotrwałej obserwacji dziecka, wywiadu z matką można stwierdzić opóźnienie rozwoju psychoruchowego we wszystkich sferach.

Dziewczynka łatwo nawiązuje kontakt; często nie zachowuje oczekiwanego dystansu w stosunku do nowych osób. Można zaobserwować hiperaktywność; wyraźnie skrócony czas koncentracji uwagi; dużą rozpraszalność. Dziewczynka koncentruje się na wykonywaniu zadań przy dodatkowej motywacji dorosłego; odpowiednio szybkich zmianach form aktywności. Zdarza się, że Paulinka (kiedy nie chce podejmować aktywności lub trwa ona zbyt długo) wyrzuca przedmioty. Swobodna aktywność dziewczynki ma głównie formę prostych zabaw np. jeżdżenie samochodem, wożenie lalki w wózku; można jednak zaobserwować, że w tych aktywnościach pojawia się coraz więcej elementów zabawy „na niby”. Można również zaobserwować pewną sztywność w zachowaniu dziewczynki np. układanie przedmiotów w szeregu; ubogi repertuar swobodnej zabawy. Paulina lepiej funkcjonuje i prezentuje posiadane umiejętności podczas sytuacji i zajęć, które przebiegają wg dobrze znanego jej schematu. W sytuacjach nowych większa jest sztywność zachowania; trudniej jest dziewczynce spontanicznie wykorzystywać swoje umiejętności.

W zakresie rozwoju motoryki i kontroli postawy Paulina samodzielnie chodzi, biega, pokonuje przeszkody. Wchodzi i schodzi ze schodów naprzemiennie trzymając się poręczy i dorosłego. Turla, rzuca piłkę; łapie piłkę poturlaną do niej. Na obniżonym poziomie kształtuje się rozwój reakcji równoważnych i koordynacji.

Dziewczynka piętrzy i szereguje klocki naśladując budowanie wieży i pociągu; zachęca dorosłego do wspólnego budowania mostu. Nawleka figury na trzpień, duże korale na patyk oraz z nieco mniejszą sprawnością na żyłkę i sznurek. Dopasowuje proste kształty do „wkładanek”. Wydaje się, że rozpoznaje koło; ale zapytana nie zawsze je wskazuje. Układa obrazek rozcięty na dwie części przy kierunkowym ułożeniu elementów. Swobodny rysunek na poziomie bazgrot. Nieprawidłowy chwyt kredki; trudność z dostosowaniem siły nacisku. Dziewczynka naśladuje rysowanie kropek, kresek (próbuje zachować wskazany kierunek); podejmuje próby rysowania kolistych kształtów.

W zakresie rozwoju funkcji poznawczych dziewczynka wskazuje części ciała na sobie i z przeniesieniem np. na misia (choć nie zawsze podejmuje tego rodzaju polecenia), wykonuje polecenia zawierające nazwy części ciała. Rozpoznaje i kojarzy z ich nazwami przedmioty z najbliższego otoczenia; często gestami prezentuje ich funkcje, nieco większą trudność sprawia jej wskazywanie przedmiotów wg funkcji. Rozpoznaje na prostych obrazkach zwierzęta, zabawki i dobrze znane przedmioty. Zdarza się, że dobiera do siebie identyczne przedmioty na zasadzie „taki sam” - jest to umiejętność nie utrwalona, w trakcie nauki.

Opóźniony rozwój mowy. Sprawność narządów mowy słaba: brak pionizacji języka, mało sprawne wargi, obniżone czucie w obrębie twarzy i jamy ustnej. Nieprawidłowe ułożenie języka podczas połykania. Dziewczynka coraz lepiej radzi sobie z gryzieniem pokarmów. Rozumienie mowy w oparciu o konkretne przedmioty i czynności opóźnione. W warunkach ośrodka dziewczynka wypowiada kilkanaście prostych wyrazów, naśladuje wyrazy dźwiękonaśladowcze i wyrazy wypowiadane przez dorosłego; podejmuje próby łączenia dwóch wyrazów (np. tata papa; nie ma mama). Od niedawna intencjonalnie używa „tak” i „nie”. Spontanicznie komunikuje swoje potrzeby głównie mimiką, gestem, wskazywaniem, prowadząc dorosłego. Częściej wypowiada wyrazy na prośbę lub polecenie terapeuty, niż spontanicznie. W znanych sytuacjach łatwiej jej podjąć polecenia poparte gestem. Z wywiadu wynika, że w warunkach domowych Paulina znacznie częściej wypowiada się spontanicznie i używa zlepków wyrazów.

Podczas zajęć i zabaw Paulina koncentruje się głównie na interakcjach z dorosłymi. Sama inicjuje kontakt (w zróżnicowany sposób); proponuje wspólną zabawę; zdarza się, że wybiera formy wspólnej aktywności; podejmuje współdziałanie. Kontakt z rówieśnikami przybiera prostszą formę. Dziewczynka wykazuje zainteresowanie czynnościami wykonywanymi przez inne dziecko,