5020057666

Elektroniczna transmisja danych

Transmisja danych jest procesem zachodzącym w określonym systemie komunikacji. W odniesieniu do danych cyfrowych jest to przede wszystkim techniczne i organizacyjne środowisko sieciowe. Przesył danych polega w nim na transmisji pakietów danych, które są w trakcie przesyłania do adresatów automatycznie i wielokrotnie zapisywane na urządzeniach zwanych routerami. W matematycznej teorii informacji składa się on ze: źródła dartych jako twórcy sekwencji symboli uporządkowanych w określonym alfabecie, jak np. binarnym (źródłem tworzącym sekwencję bitów (źródłem binarnym może być dowolne urządzenie oraz plik danych), nadajnika, którego funkcją jest przekształcenie danych pochodzących ze źródła do postaci odpowiedniej do postaci używanego kanału transmisji,

kanału transmisji jako dowolnego medium służącego do przesyłania danych, w postaci linii telefonicznej, łącza światłowodowego, czy częstotliwości radiowej,

odbiornika danych, którego funkcją jest weryfikowanie poprawności danych na podstawie odbieranych sekwencji kodowych,

odbiorcy danych dla którego dane są przeznaczone, który może być zastąpiony modułem sprawdzającym poprawność zdekodowanych danych.

Poza specyfiką cyfrowego zapisu danych, dla elektronicznego obrotu prawnego ma zasadnicze znaczenie również specyfika cyfrowej transmisji danych, która dokonuje się przez różnego typu sieci: przewodowe i bezprzewodowe, lokalne i globalne, publiczne i prywatne. Spośród nich największe znaczenie, zasięg i zastosowanie ma sieć Internet, nazywana siecią sieci, pomiędzy którymi następuje transmisja danych dzięki zastosowaniu jednolitych protokołów komunikacyjnych. Ze względu na zastosowanie jednolitego, cyfrowego zapisu danych możliwe jest przekazywanie dowolnych treści pomiędzy różnymi systemami informatycznymi, o ile zostaną tylko uzgodnione procedury przekształcania tych danych w różnych sieciach teleinformatycznych. Elektroniczna transmisja danych, zwłaszcza w sieci Internet, ma charakter

pakietowy - ze względu na automatyczne dzielenie przesyłanego komunikatu na porcje (datagramy) zaopatrzone adresami, które następnie, po dotarciu, są składane w całość,

przypadkowo kierowany — ze względu na samonaprowadzanie datagramów w zależności od aktualnego obciążenia sieci, w celu przyspieszenia transmisji i ominięcia przeszkód,

reprodukowany — ze względu na powielanie sygnału na urządzeniach wzmacniających (routers) w związku z rozległością sieci,

automatycznie zapisywany - ze względu na czasowe utrwalanie wprowadzonego do sieci komunikatu także na innych serwerach (węzłowych - proxy servers), w celu jego szybkiego ściągnięcia w razie potrzeby.

Wymienione cechy elektronicznej transmisji danych rzutują wprost w szczególności na ustalanie odpowiedzialności za przesyłane tą drogą informacje, pod względem ich zgodności z przepisami powszechnie obowiązującego prawa, interesem osób uprawnionych do dysponowania nimi oraz wolą osoby, od której pochodzą, w razie ich zniekształcenia podczas transmisji. Dlatego rozwój elektronicznego obrotu prawnego zależny jest wprost od wynajdywania, opracowywania, wdrażania, stosowania i respektowania zasad, procedur, technik, metod, narzędzi i systemów bezpieczeństwa transmitowanych danych.

Na podstawie przepisów telekomunikacyjnych, wśród danych przetwarzanych w systemach i transmitowanych w sieciach rozróżnia się:

dane związane z treścią (dane treściowe - content data), stanowiące podstawowy rodzaj danych transmitowanych w sieciach teleinformatycznych i wymieniane pomiędzy odrębnymi systemami informatycznymi,

dane związane z ruchem (dane ruchowe - trafie data), stanowiące dane odnoszące się do komunikowania się i generowane przez systemy teleinformatyczne w łańcuchu komunikacyjnym, wskazujące m.in. swoje pochodzenie, ścieżkę, czas, datę, rozmiar, czas trwania lub rodzaj treści,

dane odnoszące się do abonenta (dane abonenckie - subscriber data), stanowiące dane znajdujące się w posiadaniu dostawców usług telekomunikacyjnych i odnoszące się do użytkowników tych usług, które pozwalają na ustalenie rodzaju usług telekomunikacyjttych, z jakich korzysta użytkownik oraz jego tożsamości, adresu pocztowego lub geograficznego, numeru telefonu lub innego numeru dostępu.

Powyższe rozróżnienie ma znaczenie w szczególności dla zapewniona tym danym stosownej ochrony. Obrót elektroniczny, w omawianym tu sensie, polega więc na przekazywaniu pomiędzy systemami informatycznymi nadawcy i odbiorcy, informacji w postaci danych cyfrowych, z wykorzystaniem sied teleinformatycznych. Przetwarzanie i przesyłanie informacji w formie danych opiera się na ilościowej teorii informacji. Tym, co zapewnia obieg informacji jest różnorodna łączność stacjonarna i ruchoma, naziemna i satelitarna, analogowa i cyfrowa radiowa i światłowodowa, kodowana i niekodowana, synchroniczna i asynchroniczna. Obejmuje ona transmisję danych w sieciach przewodowych i bezprzewodowych, komutowanych i niekomutowanych, lokalnych i rozległych, wąsko i szerokopasmowych, otwartych i wydzielonych. Przez szerokopasmowość rozumie się w Polsce transmisje danych z szybkością 128 Kb/s a w Europie z szybkością co najmniej 256 Kb/s. Multimedialne witryny internetowe wymagają wciąż większej przepustowości łącz. Obecnie standardem w sieciach GSM w Polsce jest technologia EDGE, dostępna na całym obszarze kraju, pozwalająca na transmisję danych powyżej 200 Kb/s co stanowi minimum dla łącza szerokopasmowego.