■ Lwów leży na ziemiach, które współcześnie należą do Ukrainy.
■ Dużą część mieszkańców, zwłaszcza rejonów otaczających miasto, stanowili w 1918 r. właśnie Ukraińcy.
■ Większość Polaków była wyznania katolickiego, większość Ukraińców była natomiast wyznania prawosławnego lub Unickiego.
■ Między Polakami a Ukraińcami przez wiele lat trwały spory i napięcia o charakterze religijnym, narodowym i ekonomicznym.
■ Ukraińcy byli z reguły biedniejsi i w efekcie gorzej wykształceni, natomiast ich elity zostały w dużym stopniu spolonizowane.
■ W XIX wieku powstał ważny, ukraiński ruch narodowościowy, którego celem było zbudowanie niepodległego państwa dla Ukraińców.
■ Ukraińcy uważali miasto Lwów za ukraińskie i chcieli, aby w przyszłości należało ono do ich państwa.
• Na koniec tej części lekcji nauczyciel pyta uczniów, czy potrafią określić, jakie mogły być nastroje wśród Ukraińców i Polaków mieszkających we Lwowie i jego okolicach pod koniec pierwszej wojny światowej. [Przedstawiciele obu narodów liczyli na to, że miasto wejdzie w granice ich państw, jednocześnie mogli się obawiać działań drugiej strony.]
2. Jak przebiegały walki o Lwów?
• Następnie nauczyciel w krótkim wykładzie opisuje okoliczności, w których doszło do walki o Lwów z Ukraińcami. Walki rozpoczęły się 1 listopada 1918 roku, kiedy byli żołnierze armii austro-węgierskiej pochodzenia ukraińskiego opanowali większość ważnych budynków we Lwowie. Ogłosili też utworzenie Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Działania te spotkały się ze zbrojnym oporem Polaków mieszkających we Lwowie, wśród których dużą grupę stanowiła polska młodzież, nazwana później Orlętami Lwowskimi. W efekcie nocą z 22 na 23 listopada 1918 roku oddziały ukraińskie wycofały się ze Lwowa, przystępując jednocześnie do jego oblężenia, które zakończyło się na skutek ofensywy Wojsk Polskich przeprowadzonej w maju 1919 roku.